Otonom sinir sistemi, iç organlarýn fonksiyonlarýný düzenler, kalp atým hýzýný, kan basýncýný, sindirimi, solunumu, pupiller reaktiviteyi, terlemeyi, idrara çýkmayý ve cinsel uyarýlmayý da kontrol eder. Otonom sinir sistemi vücuttaki hücrelerin, dokularýn ve organlarýn homeostazýný saðlamaya ve iç/dýþ zorlayýcý etmenlerin sebep olduðu hasara karþý koymaya çalýþýr. Otonom sinir sisteminin üç ana dalý vardýr: sempatik sinir sistemi, parasempatik sinir sistemi ve enterik sinir sistemi. Genel olarak, sempatik sinir sistemi ve parasempatik sinir sisteminin birbirine zýt etkileri bulunmaktadýr. Aðrý matrisine ait her bölge otonom sinir sistemi ile etkileþim içerisindedir. Ýnen yolaklarý aðrýyý düzenler, aminerjik nörotransmitterlerin katkýsýyla sistem üzerine regülatör bir etki yaratýr. Hipotalamus, amigdala ve periakuaduktal gri cevher bu düzenleyici sistemin ana yapýlarýdýr. Otonom sinir sisteminin iþlev bozukluðu aðrýlý hastalarýnda gözlenebilmektedir. Sempatik sinir sistemi, kronik aðrýyý indükleyebilir, kolaylaþtýrabilir veya güçlendirebilir. Hasarlý duyu sinirlerinin katekolaminlere karþý artmýþ hassasiyeti, primer aferent nosiseptörler ve hiperaljezik cilt üzerinde alfa-1 adrenoreseptörlerinin ekspresyonunda artýþ, Aβ mekanoreseptörleri aracýlý merkezi sensitizasyon, dorsal kök ganglionlarýnda artmýþ deþarj ve sempatik filizlenme, santral sensitizasyon ve aðrý modülasyonunun disfonksiyonu bu sürece katký saðlayan mekanizmalar olarak sayýlabilir. Bu derlemede otonom sinir sistemi ve aðrýnýn, anatomik, fizyolojik, patolojik yönleri ve otonomik fonksiyonlarý deðerlendirmek için kullanýlabilecek laboratuvar testleri tartýþýlacaktýr. Otonom sinir sisteminin migren, trigeminal otonomik sefaljiler, trigeminal nevralji, periferik sinir yaralanmalarý, ince lif nöropatisi, miyofasiyal aðrý sendromu, fibromiyalji, inflamatuvar eklem hastalýklarý, viseral aðrý, fantom aðrýsý, kompleks bölgesel aðrý sendromu ve spinal kord hasarýndaki patofizyolojik rolü tartýþýlacaktýr.

he autonomic nervous system (ANS) controls the heart rate, blood pressure, digestion, respiration, pupillary reactivity, sweating, urination, sexual arousal, and regulates the functions of internal organs. This system provides the homeostasis of the cells, tissues, and organs throughout the body and protects against the disturbances imposed by the external and internal stressors. The ANS has three main divisions: The sympathetic nervous system (SNS), the parasympathetic nervous system (PNS), and the enteric nervous system. In general, the SNS and PNS have opposing effects. Each region belonging to the “pain matrix” interacts with ANS. The descending system regulates pain and creates a regulatory effect by the contribution of aminergic neurotransmitters. Hypothalamus, amygdala, and periaqueductal gray are the main structures of this regulatory system. Dysfunction of the ANS is frequently observed in pain patients. The SNS induce, facilitate, or potentiate chronic pain. Increased responsiveness of injured sensory nerves to catecholamines, increased expression of α-1 adrenoreceptors on the primary afferent nociceptors and hyperalgesic skin, central sensitization rendering Aβ mechanoreceptors, enhanced discharge and sympathetic sprouting in dorsal root ganglia, central sensitization, and dysfunction of the pain modulation is proposed mechanisms. In this review, the anatomical, physiological and pathological aspects of ANS and pain, and laboratory tests to evaluate autonomic functions will be discussed. Pathophysiological role of ANS in migraine, trigeminal autonomic cephalgias, trigeminal neuralgia, peripheral nerve injuries, small fiber neuropathies, myofascial pain syndrome, fibromyalgia, painful joint diseases, visceral pain, phantom limb pain, complex regional pain syndrome, and spinal cord injury will be discussed.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Amaç: Bu çalýþmanýn amacý, kronik mekanik bel aðrýsý olan hastalarda aðrý düzeylerinin Dolu Bardak Testi ile deðerlendirilerek geçerlilik ve güvenilirlik çalýþmasýný yapmaktýr.
Gereç ve Yöntem: Çalýþmaya kronik bel aðrýsý olan 18 yaþýn üstündeki 100 hasta (70’i kadýn, 30’u erkek) dahil edildi. Hastalarýn demografik bilgileri ile demografik ve klinik verileri kaydedildi. Hastalarýn aðrý durumu Görsel Analog Skalasý ve Dolu Bardak Testi; fonksiyonel durumu Oswestry Özürlülük Ýndeksi; yaþam kalitesi ise Nottingham Saðlýk Profili ile deðerlendirildi. Hastalara ilk gün birbirinden baðýmsýz iki gözlemci (G1 ve G2) tarafýndan Dolu Bardak Testi uygulandý. Ayrýca hastalar ayný gün G1 tarafýndan Görsel Analog Skalasý, Oswestry Özürlülük Ýndeksi ve Nottingham Saðlýk Profili ile deðerlendirildi. Ýlk uygulamadan üç gün sonra hastalara, G1 tarafýndan Dolu Bardak Testi tekrar uygulandý.
Bulgular: Hastalarýn yaþ ortalamasý 56,04±12,33 yýl, beden kitle indeksi ortalamalarý 27,7±4,3 kg/m² idi. Dolu Bardak Testinin güvenilirlik analiz deðerlendirmesinde gözlemci içi uyumu gösteren ICC deðeri 0,989, gözlemciler arasý uyumu gösteren ICC deðeri 0,984 ve Cronbach’s alfa güvenilirlik katsayýsý ise α=0,994 olarak bulundu. Ölçek geçerliliði test edildiðinde Dolu Bardak Testinin Görsel Analog Skalasý, Oswestry Özürlülük Ýndeksi ve Nottingham Saðlýk Profilinin sosyal izolasyon hariç tüm alt gruplarý ile arasýnda istatistiksel olarak anlamlý iliþki tespit edildi (p<0,01).
Sonuç: Dolu Bardak Testinin kronik mekanik bel aðrýsý olan hastalarda aðrýyý ve fonksiyon kaybýný deðerlendirmek için kullanýlabilecek geçerli ve güvenilir bir ölçüm aracý olduðu görüldü. Düþük eðitim seviyeli ve ileri yaþ hastalarda Dolu Bardak Testinin basit ve kolay bir test olduðunu düþünmekteyiz.

Objectives: This study aims to determine the validity and reliability of the full cup test (FCT), evaluating the pain severity in patients with chronic low back pain.
Methods: A total of 100 patients (70 women and 30 men) aged over 18 years with mechanical low back pain were enrolled in the study. Demographic and clinical characteristics were recorded. Pain severity was evaluated using the visual analog scale (VAS) and FCT, the functional state was assessed by the Oswestry Disability Index (ODI), and the quality of life was assessed using the Nottingham Health Profile (NHP). FCT was performed on the 1st day by two independent observers (G1 and G2) and 3 days after the first application, patients were readministered the FCT by G1.
Results: The mean age of participants was 56.04±12.33 years and mean body mass index was 27.7±4.3 kg/m². The reliability of the FCT and intraclass correlation coefficient (ICC) was found to be 0.989 for intrarater compliance, ICC was found to be 0.984 for inter-rater compliance, and Cronbach’s alpha reliability coefficient was α=0.994. External construct validity of the scale was confirmed with expected correlations with all subgroups of NHP except for social isolation, VAS and ODI (p<0.01).
Conclusion: This study concludes that the FCT provides a reliable and valid instrument for measuring pain severity and loss of the function in patients with chronic mechanical back pain. We consider that FCT is a simple and easy test in patients with low education and advanced age.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Amaç: Hastalar lomber omurga cerrahisi sonrasý kayda deðer düzeyde aðrý çekerler. Bu randomize klinik araþtýrmanýn primer amacý, lomber omurga cerrahisi geçiren hastalarýn postoperatif 24 saatlik aðrý skoru üzerinde erector spina plan bloðunun (ESPB) etkinliðini araþtýrmaktýr. Kümülatif opioid tüketimi ve intraoperatif kanama da deðerlendirilmiþtir.
Gereç ve Yöntem: Elektif lomber omurga cerrahisi için yetiþkin hasta adaylarý randomize olarak vaka (ESPB) ve kontrol (ESPB yok) gruplarýna ayrýldý. Blok, genel anestezi indüksiyonu sonrasý yüzüstü pozisyonda ultrason eþliðinde yapýldý. Her iki grup da ayný anestezi ilacýný aldý ve ayný teknik uygulandý. Postoperatif aðrý skoru, kurtarýcý analjezi (meperidin) ihtiyacý olan hasta sayýsý, postoperatif ilk 24 saatte toplam kurtarýcý analjezik ihtiyacý miktarý ve intraoperatif kanama kaydedildi. Aðrý skoru deðiþkenini zaman aralýðýnda karþýlaþtýrmak için tekrarlý ANOVA testi kullanýldý. Tüm istatistiksel testler çift kuyrukluydu ve 0.05’ten küçük P deðeri istatistiksel olarak anlamlý kabul edildi.
Bulgular: Tüm zaman aralýklarýnda, vaka grubunun aðrý skoru kontrol grubuna göre anlamlý derecede düþüktü. Vaka grubunda 8 hastada kurtarma analjezik ihtiyacý oldu (%40), bu da kontrol grubuna göre anlamlý derecede düþüktü (15 hasta (%75)) (p=0.025). Toplam meperidin tüketim miktarý kontrol grubunda 57.50±45.95, vaka grubunda 22.50±32.34 (p=0.01) idi; kontrol grubunda daha yüksek ve istatistiksel olarak anlamlýydý.
Sonuç: Erektör spina plan bloðu lomber omurga cerrahisinde intraoperatif kanamayý etkilemezken, postoperatif aðrý skorunu ve opioid tüketimini azaltýr.

Objectives: Patients suffer notable levels of pain after lumbar spine surgery. The primary objective of this randomized clinical trial is to investigate the efficacy of erector spinae plane block (ESPB) on 24-h post-operative pain score of patients undergoing lumbar spine surgery. Cumulative opioid consumption and intraoperative bleeding were assessed as well.
Methods: Adult patient candidates for elective lumbar spine surgery were randomly assigned to case (ESPB) and control (no ESPB) groups. The block was performed under ultrasound guidance in prone position after induction of general anesthesia. Both groups received the same anesthesia medication and technique. Post-operative pain score, number of patients requiring rescue analgesia (meperidine), total amount of post-operative rescue analgesic demand in the first 24 h, and intraoperative bleeding were recorded. To compare pain score variable in time span, the ANOVA repeated measure test was used. All the statistical tests were two tailed and p<0.05 considered as statistically significant.
Results: In all time intervals, pain score in case group was significantly lower than control group. In case group, eight patients demanded rescue analgesic (40%) which was significantly lower than that in control group (15 patients [75%]) (p=0.025). Total amount of meperidine consumption was 57.50±45.95 in control group and 22.50±32.34 in case group (p=0.01) which was higher in control group and statistically significant.
Conclusion: ESPB reduces post-operative pain score and opioid consumption, while it does not affect intraoperative bleeding in lumbar spine surgery.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Amaç: Kronik aðrý, hayat kalitesi ve fonksiyonel kapasiteyi olumsuz etkileyen bir nedendir. Spinal kord stimülatörü baþarýsýz bel cerrahisi, kompleks bölgesel aðrý sendromu, periferik vasküler hastalýklar gibi aðrýlý durumlarda uygulanan bir tedavi yöntemidir. Bu çalýþmanýn amacý, dokuz hastada servikal spinal kord stimülatörü tedavi etkinliðini retrospektif olarak araþtýrmaktýr.
Gereç ve Yöntem: Yapýlan medikal (farmakolojik, fizik tedavi vs.), algolojik giriþimsel iþlemlerden (sinir bloklarý gibi) fayda görmemiþ üst ekstremite lokalizasyonlu kronik aðrýsý olan dokuz hasta çalýþmaya dahil edildi. Bu hastalara 01 Ocak 2016–01 Ocak 2019 tarihleri arasýnda aðrý kliniðimizde servikal spinal kord stimülatörü uygulandý. Hastalarýn iþlemden önce ve sonraki aðrý düzeyleri, kullandýklarý antiepileptik ve analjezik ilaç dozlarý analiz edildi.
Bulgular: Ortalama hasta yaþý 51,8±14,6 yýl (29–76) olup, %44,4’ü (n=4) kadýn, %55,6’sý (n=5) erkekti. Servikal spinal kord stimülatörü takýlma endikasyonlarý sýrasýyla; kompleks bölgesel aðrý sendromu tip 1 (n=5), kompleks bölgesel aðrý sendromu tip 2 (n=2), geçirilmiþ boyun cerrahisi (n=1) ve periferik vasküler hastalýða baðlý aðrý sendromu (n=1) idi. Ýþlemden sonra çalýþma hastalarýnýn aðrý düzeylerinde ve kullandýklarý ilaç dozlarýnda istatistiksel olarak azalma olduðu görüldü. Verilerin deðerlendirilmesinde SPSS 22.0 istatistik paket programý kullanýldý. Karþýlaþtýrmalar için NPar ve Friedman testleri kullanýldý. Sürekli deðiþkenler ortalama±standart sapma olarak verildi. p<0,05 istatistiksel olarak anlamlý kabul edildi.
Sonuç: Servikal spinal kord stimülatörü, boyun ve üst ekstremite kronik aðrý tedavisinde etkili bir yöntemdir.

Objectives: Chronic pain is a cause that negatively affects quality of life and functional capacity. Spinal cord stimulation is used for various painful indications such as failed back surgery syndrome, complex regional pain syndrome (CRPS), and peripheral vascular disease (PVD). Our aim is to retrospectively investigate the effectiveness of cervical spinal cord stimulator therapy in nine patients.
Methods: Nine patients with chronic pain in the upper extremity who did not benefit from medical (pharmacological, physical therapy, etc.) and algological interventional procedures (such as nerve blocks) were included in the study. Cervical spinal cord stimulator was applied to these patients in our pain clinic between January 1, 2016, and January 1, 2019. The pain levels and analgesic and antiepileptic drug doses of the patients before and after the procedure were analyzed.
Results: The mean age of patients was 51.8±14.6% (29–76), 44.4% (4) were female and 55.6% (5) were male. Indications for cervical spinal cord stimulator insertion were CRPS type 1 (five patients), CRPS type 2 (two patients), previous neck surgery (one patient), and pain syndrome due to PVD (one patient). After the procedure, we saw a statistical decrease in the pain levels and drug doses of the study patients. SPSS 22.0 statistics package program was used to evaluate the data. NPar and Friedman tests were used for comparisons. Continuous variables are given as mean±standard deviation. p<0.05 was considered statistically significant.
Conclusion: Cervical spinal cord stimulator is an effective method in the treatment of neck and upper extremity chronic pain.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Amaç: Miyofasiyal aðrý sendromu, kas iskelet sisteminde hiperirritabýl noktalardan kaynaklanan aðrýya neden olan bölgesel bir aðrý sendromudur. Miyofasiyal aðrý sendromu kronik aðrýnýn en sýk sebebidir ve trapezius kasý en sýk etkilenen kaslardan biridir. Bu çalýþmada, trapezius kasýndaki tetik noktaya baðlý miyofasiyal aðrý sendromu olan hastalara uyguladýðýmýz ultrason eþliðinde trapezius kasý interfasiyal blokunun etkinliðinin geriye dönük olarak deðerlendirilmesi amaçlandý.
Gereç ve Yöntem: Bu çalýþmada, retrospektif olarak algoloji polikliniðinde Kasým 2019-Ekim 2020 tarihleri arasýnda miyofasiyal aðrý nedeniyle ultrason eþliðinde trapezius kasý interfasiyal bloku uygulanan hastalarýn dosyalarý incelendi. Hastalarýn iþlem öncesi ve iþlem sonrasý aðrý düzeyleri Numerik Rating Skala ile deðerlendirildi. Ýþlemden sonra aðrýda %50 ve daha fazla oranda azalma olan hastalarýn iþlemden faydalandýðý kabul edildi.
Bulgular: Çalýþmada, miyofasiyal aðrý nedeniyle ultrason eþliðinde trapezius kasý interfasiyal bloku uygulanan 41’i kadýn, 13’ü erkek toplam 54 hasta deðerlendirildi. Hastalarýn iþlem öncesi ortalama Numerik Rating Skala deðerleri 7,16 (5–9) iken, iþlemden 10 dakika sonra 3,31 (0–8) ve iþlemden bir hafta sonra 3,37 (0–8) idi. Ýþlemden faydalanan hasta sayýsý iþlemden 10 dakika sonra 40 (%74,07) idi. Ýþlem sonrasý bir haftaya kadar faydalanan hasta sayýsý 38 (%70,37), 1–2 hafta arasýnda faydalanan hasta sayýsý 36 (%66,66), 2 hafta-1 ay arasýnda faydalanan hasta sayýsý 31 (%57,40), 1–3 ay arasýnda faydalanan hasta sayýsý 26 (%48,14) ve 3 aydan daha uzun süre faydalanan hasta sayýsý ise 17 (%31,48) olarak bulundu.
Sonuç: Çalýþmamýzda hastalarýn çoðunda aylar süren bir aðrý rahatlamasý elde ettik. Ultrason eþliðinde yapýlan trapezius kasý interfasiyal blokunun miyofasiyal aðrý sendromu tedavisinde etkili olabileceði kanaatindeyiz.

Objectives: Myofascial pain syndrome (MPS) is a regional pain syndrome that causes pain due to hyperirritable trigger points in the musculoskeletal system. Trapezius is one of the most commonly affected muscles in MPS. We aimed to evaluate the efficacy of an ultrasound-guided interfascial block of the trapezius muscle in patients with MPS.
Methods: The records of patients who underwent an ultrasound-guided interfascial block of the trapezius between November 2019 and October 2020 were retrospectively examined. The pain levels of the patients were evaluated with the numeric rating scale (NRS). Patients with a reduction in pain ≥50% after the procedure were considered to have benefited from the procedure.
Results: A total of 54 patients (41 women and 13 men) were evaluated. The mean NRS values of the patients were 7.16 (5–9) before the procedure, 3.31 (0–8) 10 min after the procedure, and 3.37 (0–8) 1 week after the procedure. The number of patients who benefited from the procedure was 40 (74.07%) 10 min after the procedure. The number of patients who benefited from the procedure for up to 1 week, 1–2 weeks, 2 weeks–1 month, 1–3 months, and more than 3 months after the procedure was 38 (70.37%), 36 (66.66%), 31 (57.40%), 26 (48.14%), and 17 (31.48%), respectively.
Conclusion: Pain relief lasting for months was achieved in most of the patients. We believe that ultrasound-guided interfascial block of the trapezius is effective for the treatment of MPS.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Amaç: Somatizasyon baþta olmak üzere psikiyatrik bozukluklar aðrýnýn þiddetini ve kronikliðini etkilemektedir. Bu çalýþmada, kronik lateral epikondilitli hastalarda uyku kalitesi ve psikiyatrik bozukluklarýn varlýðýnýn belirlenmesi ve bu komorbiditelerin aðrý düzeylerine etkisinin araþtýrýlmasý amaçlandý.
Gereç ve Yöntem: Bu çalýþmaya kronik lateral epikondilit tanýlý 46 hasta ve 46 saðlýklý kontrol dahil edildi. Aðrý þiddetinin deðerlendirilmesi için görsel analog skala kullanýldý. Depresyonun yaygýnlýðý ve diðer psikolojik faktörler, Beck depresyon envanteri ve Belirti Kontrol Listesi-90-Revize Testi kullanýlarak incelendi. Uyku kalitesini deðerlendirmek için Pittsburgh Uyku Kalitesi Ýndeksi kullanýldý.
Bulgular: Ortalama Beck depresyon envanteri (p<0,001), Belirti Kontrol Listesi-90-Revize Testinin somatizasyon dahil tüm alt bölümleri (p<0,001) ve ortalama global Pittsburgh Uyku Kalitesi Ýndeksi skorlarý (p=0,002) kronik lateral epikondilitli hasta grubunda kontrol grubundan anlamlý olarak yüksek bulundu. Hasta grubunda Beck depresyon envanterine göre depresyon varlýðý %41,3 idi. Hastalarýn %60,8’inde somatizasyon vardý, %71,7’sinin uyku kalitesi kötüydü. Depresyon, somatizasyon ve düþük uyku kalitesi olan hastalarda görsel analog skorlarý anlamlý olarak daha yüksekti ve bu düþük pozitif doðrusal bir iliþkiye iþaret ediyordu (sýrasýyla; r=0,357, r=0,360, r=0,463 ve tümü p<0,05).
Sonuç: Kronik lateral epikondilitli hastalarda psikiyatrik bozukluklar ve kötü uyku kalitesi sýklýkla görülmektedir. Bu komorbiditeler aðrý düzeylerini olumsuz etkiler ve aðrý kronikliði ile baðlantýlý olabilir. Bu nedenle kronik lateral epikondilitte tedavi protokolleri belirlenirken psikiyatrik bozukluklarýn olasý birlikteliði akýlda tutulmalý ve gerekirse ek tedavi uygulanmalýdýr.

Objectives: Psychiatric disorders including somatization impact pain severity and chronicity. This study aimed to determine sleep quality and the presence of psychiatric disorders in patients with chronic lateral epicondylitis (LE) and to investigate the effect of these comorbidities on pain levels.
Methods: This study included 46 patients diagnosed with chronic LE and 46 healthy controls. Visual analog scale (VAS) was used for the assessment of pain intensity. The prevalence of depression and other psychological factors was examined using Beck Depression Inventory (BDI) and the Symptom Checklist-90-Revised test (SCL-90-R). Pittsburgh Sleep Quality Index (PSQI) was used to evaluate sleep quality.
Results: The mean BDI (p<0.001), all subdivisions of SCL-90-R including somatization (p<0.001), and the mean global PSQI scores (p=0.002) were found to be significantly higher in patients with chronic LE than those in the control group. The presence of depression according to BDI was 41.3% in the patient group. About 60.8% of the patients had somatization and 71.7% had poor sleep quality. VAS scores were significantly higher in the patients with depression, somatization, and low sleep quality indicating a low positive linear relationship (r=0.357, r=0.360, and r=0.463, respectively, and all p<0.05).
Conclusion: Psychiatric disorders and poor sleep quality are frequently observed in patients with chronic LE. These comorbidities negatively affect pain levels and may be linked to pain chronicity. Therefore, the potential coexistence of psychiatric disorders should be kept in mind when determining the treatment protocols for patients with chronic LE and adjunctive treatment should be given if necessary.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Amaç: Bu çalýþma, fibromiyalji tedavisi ile ilgilenen hekimlerin tedavi tercihlerini belirlemek ve pregabalin reçetelemek konusundaki tereddütlerini araþtýrmayý amaçlamaktadýr.
Gereç ve Yöntem: Anket çalýþmamýz 5 Þubat 2021–20 Þubat 2021 tarihleri arasýnda gerçekleþtirildi. Fiziksel týp ve rehabilitasyon, algoloji ve romatoloji hekimlerinden oluþan 1569 kiþinin bilinen e-posta adreslerine ve telefon numaralarýna anket formlarý gönderildi. Anketlere verilen yanýtlar olasý yeniden gönderimler açýsýndan kontrol edildi. Veri havuzu SPSS 22.0 istatistik paket programý ile deðerlendirildi. Frekans daðýlýmlarý hesaplandý ve n, % olarak sunuldu.
Bulgular: Dört yüz altý fiziksel týp ve rehabilitasyon, romatoloji ve algoloji uzmaný çalýþma formlarýný tamamladý. Hekimlerin %59’u fibromiyalji tedavisinde birinci basamak ajan olarak duloksetin tercih ettiklerini belirtti. Pregabalin, hekimlerin fibromi-yalji için ilk tercihinin sadece %6'sýydý. Çalýþmaya katýlan hekimlerin %35'i fibromiyalji hastalarýnýn fiziksel týp ve rehabilitasyon bölümlerinde takip edilmesi gerektiðini belirtti. Katýlýmcýlarýn %44,3’ü fibromiyalji hastalarýný, fibromiyalji tedavisi ile ilgilenen ve fibromiyalji hastalarýný takip etmek isteyen diðer bölümlere sevk ettiklerini belirtti. Katýlýmcýlarýn %81'i pregabalinin baðýmlýlýða neden olduðunu kabul etti. Katýlýmcýlarýn %36,7'si fibromiyalji hastalarýnýn en az %20'sinin pregabalini kötüye kullanabileceðini belirtti. Hekimlerin %97,8'i mahkumlara pregabalin reçete edilmesi konusunda ön yargýlý olduðunu belirtti. Üç hekimden yaklaþýk ikisi hastanelerinde pregabalin reçete edilmesi ile ilgili bir þiddet olayýna maruz kaldýðýný belirtti.
Sonuç: Bu veriler “pregabalinofobi”nin kabul edilmesi gerektiðini göstermektedir. Bu durum, yalnýzca ilacýn güvenilmezliðinden deðil, hekimin can güvenliði endiþeleriyle de iliþkilidir. Görünüþe göre doktorlarda bu ön yargýnýn oluþmasýnda geçerli nedenler vardýr.

Objectives: This study aims to determine the treatment preferences of physicians interested in fibromyalgia treatment and to investigate their hesitations about prescribing pregabalin.
Methods: Our survey study was conducted between February 5 and 20, 2021. The survey forms were sent to the known email addresses and phone numbers of 1569 physical medicine and rehabilitation (PMR), algology, and rheumatology physicians. The replies to the surveys were checked for possible resubmissions. The pooled data were evaluated with the SPSS 22.0 statistical package program. Frequency distributions were calculated and presented as n, %.
Results: Four hundred and six PMR, rheumatology, and algology specialists fulfilled the study forms. About 59.0% of physicians stated that they prefer duloxetine as the first-line agent of fibromyalgia syndrome (FMS) treatment. Pregabalin was only 6.0% of the physicians’ first choice for FMS. About 35.0% of the participating physicians stated that the PMR department should follow up FMS patients. About 44.3% of the participants noted that they refer FMS patients to other departments which interested in FMS treatment and do not want to follow-up FMS patients. About 81% agreed that pregabalin causes addiction. About 36.7% stated that at least 20% of the patients could abuse pregabalin and 97.8% of physicians stated that they were prejudiced about prescribing pregabalin to prisoners. Approximately two of the three physicians experienced an act of violence in their hospital regarding pregabalin prescribing.
Conclusion: These data showed that the “Pregabalinophobia” should be accepted. This condition is associated with life safety concerns of the physician not only from unreliability of the drug. It seems that the doctors have valid reasons to develop this prejudice.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Tuzak nöropatisine sekonder periferik nöropati nadir görülen bir durum deðildir. Tuzak nöropatisi, travma veya cerrahiyi takiben sýk görülen bir durumdur ve önemli bir tanýsal zorluk teþkil eder. Tuzak nöropatisi (TN) standart nöropatik ilaçlara yanýt vermeyebilir ve invaziv tedavi gerektirebilir. Pulse radyofrekans (PRF) uygulamasý yeni bir modalitedir ve geleneksel radyofrekans ablasyonundan farklý olarak nöral ablasyona neden olmadýðý için birçok TN’nde popülerlik kazanmaktadýr. Bu yazýda, þiddetli alt lateral bacak aðrýsý ile baþvuran, yüzeyel peroneal sinir (YPN) TN’nden þüphelenilen ve ultrason eþliðinde tanýsal YPN enjeksiyonu ile tanýsý doðrulayan genç bir hasta sunulmaktadýr. Pulse radyofrekans nöromodülasyonu yapýlan hasta, aðrýsý uzun süreli rahatladý.

Peripheral neuropathy secondary to entrapment of the nerves is not an uncommon etiology. Nerve entrapment is a common occurrence following trauma or surgery and poses significant diagnostic challenge. Entrapment neuropathy (EN) may not respond to standard neuropathic medication and may need invasive treatment. Pulsed radiofrequency (PRF) application is a recent modality and is gaining popularity for many EN as it does not cause neural ablation unlike conventional radiofrequency ablation. In this report, we present a case of young patient who presented with severe lower lateral leg pain in whom superficial peroneal nerve (SPN) EN was suspected and diagnostic SPN injection under ultrasound guidance confirmed the diagnosis. He subsequently underwent PRF neuromodulation and experienced long-lasting pain relief.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Bu yazýda, psödotümör serebri ön tanýsýyla hastaneye yatýrýlan ve izole intrakraniyal hipertansiyon prezentasyonu ile nörobruselloz tanýsý alan migrenli bir hastayý sunuyoruz. Yirmi iki yaþýnda kadýn hasta, acil servise baþ aðrýsý yakýnmasýyla baþvurdu. Öyküsünde yedi yýldýr migren tanýsý olduðu belirtildi. Nörolojik muayenesinde bilateral papilödem saptandý. Kraniyal manyetik rezonans görüntüleme normaldi. Beyin omurilik sývýsý incelemesinde mm3 baþýna 80 lenfosit ile 178 mg/dL protein saptandý. Açýlýþ basýncý 260 mmH2O idi. Brucella standart tüp aglütinasyonu ve Rose Bengal testleri kanda ve beyin omurilik sývýsýnda pozitifti. Nörobruselloz tanýsý koyuldu. Sistemik bulgularýn silik, nörolojik bulgularýn izole papilödemi gibi atipik olmasý durumunda nörobruselloz düþünülmeyebilir ve tanýsý gecikebilir. Endemik alanlarda taný protokolleri içinde Brucella serolojisinin yer almasý gerektiðini düþünüyoruz. Böylece, erken taný ve uygun tedavi ile nörobruselloz komplikasyonlarýnýn önüne geçilebilir.

In this article, we report a patient with migraine who was hospitalized with a prediagnosis of pseudotumor cerebri and diagnosed as neurobrucellosis with isolated intracranial hypertension presentation. A 22-year-old woman was admitted to emergency department with a complaint of headache. Her anamnesis indicated that she had migraine for 7 years. Neurological examination revealed bilateral papilledema. Cranial magnetic resonance imaging was normal. Cerebrospinal fluid (CSF) examination revealed 80 lymphocytes per mm3 with 178 mg/dL protein. Opening pressure was 260 mmH2O. Brucella tube agglutination and Rose Bengal tests were positive in blood and CSF. She was diagnosed as neurobrucellosis. If the systemic findings are insignificant and neurological findings are atypical such as isolated papillary edema, neurobrucellosis may not be considered and its diagnosis may be delayed. We believe that brucella serology should be included in the diagnostic protocols in endemic areas. Thus, early diagnosis and appropriate treatment can prevent complications of neurobrucellosis.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Yüksek enerjili göðüs duvarý travmalarý sýklýkla yüksek morbidite ve mortalite ile iliþkili olan çoklu kosta kýrýklarýna yol açar. Çoklu kosta kýrýðý olan hastalardaki akciðer komplikasyonlarý, pulmoner kontüzyon alanlarýnda yetersiz gaz deðiþimi ve þiddetli aðrý nedeniyle solunum mekaniðinin bozulmasý sonucu ortaya çýkar. Bu nedenle analjezi, kosta kýrýklarýnýn tedavisinde bir anahtar rol oynar. Erektör spina plan bloku yeni tanýmlanan bir tekniktir ve posterior kosta kýrýklarýnda acil servislerde de kullanýlmaya baþlanmýþtýr. Erektör spina plan bloklarý, ilgili bölgenin nispeten yüzeysel olmasý ve majör vasküler yapýlardan uzak olmasý nedeniyle yoðun bakým ünitesinde antikoagülan tedavi alan hastalarda da uygulanabilir. Bu yazýda, erektör spina plan bloklarýndan anlamlý olarak fayda gören çoklu kosta kýrýðý olan üç olgunun anekdot kayýtlarý sunulmuþtur. Bu raporda, tek taraflý enjeksiyon sonrasýnda duysal blokun bilateral yayýlýmý, erektör spina plan blokunun mekanik ventilatörden ayrýlma üzerine etkisi ve erektör spina plan kateteri takýldýktan sonra arteryel kan gazý analizindeki belirgin düzelme vurgulanmaktadýr.

High-energy chest wall traumas usually lead to multiple rib fractures associated with high morbidity and mortality. Pulmonary morbidity in patients with multiple rib fractures results from the impaired gas exchange from the pulmonary contusion areas and compromised breathing mechanics as a result of severe pain. Thus, analgesia plays a key role in the management of rib fractures. Erector spinae plane (ESP) block is a newly described technique and it has come into use in emergency departments for posterior rib fractures. ESP blocks can be administered in patients under anticoagulant therapy in the intensive care unit because the relevant area is located relatively superficial and far from the major vascular structures. In this report, anecdotal records of three patients with multiple rib fractures who had real benefits from ESP blocks are presented. This report highlights the bilateral extent of the sensory block after unilateral injection, the effect of ESP blocks on weaning from mechanical ventila-tion, and dramatic improvement in arterial blood gases analysis following ESP catheter insertion.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Platelet-rich plasma (PRP) has emerged as a viable therapeutic alternative for a number of clinical applications and has potential benefit for use in trigger finger. However, PRP use has not been previously reported for this condition. We report a 63-year-old woman sustaining a refractory trigger finger after a series of three PRP injections over a 2-week period. There was resolution of triggering, with no symptom recurrence at 3-month follow-up. On the basis of this report, we can assume that the treatment of trigger finger with PRP is a promising therapeutic option to be further explored with larger samples and high-quality studies.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Makale Özeti | Tam Metin PDF