Cerrahi geçiren hastalarýn dörtte üçünde akut aðrý geliþmektedir. Bu aðrýnýn büyük bir kýsmýda kronik aðrý þekline dönüþmektedir. Postoperatif aðrýnýn tedavisi günümüzde opioid aðýrlýklý olarak yapýlmaktadýr. Ancak baþarýlý sonuçlar alýnamamaktadýr. Postoperatif aðrý cerrahi giriþim nedeniyle oluþan doku hasarý ve kas spazmýn birlikte olduðu bir aðrý olarak tanýmlanmaktadýr. Ancak postoperatif aðrý oluþum mekanizmalarýnda periferik ve santral sensitizasyonun gösterilmesi, postoperatif aðrý tedavisi için antikonvülzan ilaçlarýn kullanýlmasý ve elde edilen baþarýlý sonuçlar postoperatif aðrý pür nosiseptif bir aðrý mýdýr sorusunu gündeme getirmektedir. Yine her cerrahi iþlem de bir sinir hasarý söz konusu olduðuna göre postoperatif aðrýnýn nöropatik aðrý karakterleri taþýmasý þaþýrtýcý olmamalýdýr. Tüm bunlarýn ýþýðýnda postoperatif aðrýyý pür bir aðrý olarak deðerlendirmek yerine nosiseptif, enflamatuvar ve nöropatik kompanentleri olan kombine bir aðrý olarak tanýmlamak daha doðru olacaktýr. Uygulanacak tedavide tüm bu kompanentleri kapsayacak þekilde planlanmalýdýr.

More than 75% of patients undergoing surgery suffer from acute pain. Most of this pain transforms into chronic pain. Currently, treatment of postoperative pain is based mainly on opioids, but results are not quite satisfactory. Postoperative pain is defined as a condition of tissue injury together with muscle spasm after surgery. Recently, peripheral and central sensitization has been shown within the mechanisms of postoperative pain generation. Accordingly, anti-convulsive drugs have been used successfully for the treatment of postoperative pain. Therefore, the issue of whether postoperative pain is purely a nociceptive pain remains a topic of debate. Considering that every surgical intervention might result in a nerve injury, it is not surprising to find neuropathic pain features within the postoperative pain itself. In light of these findings, it would be more precise to define postoperative pain as a combination of inflammatory and neuropathic components instead of as pure pain. Thus, the appropriate postoperative treatment should be planned involving both of these components.

Abstract | Full Text PDF

Amaç: Ýnguinal herni onarýmý operasyonu geçiren çocuklarda kaudal anestezide ropivakainin ve ropivakaine eklenen ketaminin, hemodinamiye etkisi ve postoperatif aðrý tedavisindeki etkinliliðinin deðerlendirilmesi amaçlandý.
Gereç ve Yöntem: Çalýþmaya 1-4 yaþlarýnda inguinal herni onarýmý planlanan 45 olgu alýndý. Anestezi indüksiyonu O2/N2O karýþýmý içinde sevofluran ile yapýldý. Vekuronyum ile yeterli kas gevþekliði saðlanarak endotrakeal entübasyon uygulandý. Anestezi O2/N2O hava karýþýmý içinde sevofluran ile sürdürüldü. Hastalarýmýz rastgele üç gruba ayrýldý. Endotrakeal entübasyondan sonra, Grup R’ye 2 mg/kg %0.2’lik ropivakain, Grup K’ya 0.5 mg/kg ketamin, Grup R+K’ya 2 mg/kg %0.2’lik ropivakain+0.5 mg/kg ketamin kaudal olarak verildi. Hastalarýn aðrý düzeyleri modifiye CHEOPS, sedasyon durumu Wilson sedasyon skalasý kullanýlarak deðerlendirildi.
Bulgular: Modifiye CHEOPS skorunun, Grup R’de postoperatif 45. dakikada Grup K ve R+K’ya göre, 60. dakikada ise Grup R+K’ya göre anlamlý derecede artmýþ olduðu saptandý (p<0.05). Grup K (852±309 dakika) ve R+K’da (1032±270 dakika), Grup R’ye (435.6±273 dakika) göre analjezi süresinin daha uzun bulundu (p<0.05). Ýlk 24 sa içindeki analjezik gereksinimi olan olgu sayýsýnýn Grup R+K’da daha az olduðu belirlendi. Sedasyon skorlarý tüm gruplarda <2 seyretti. Yan etkiler bakýmýndan gruplar arasýnda anlamlý farklýlýklar yoktu.
Sonuç: Çalýþmamýzda kaudal ropivakain, ketamin ve ropivakain+ketamin ile etkin bir postoperatif analjezinin saðlandýðý, ropivakaine eklenen ketaminin analjezi süresini uzattýðý ve daha az analjezik gereksinimi doðurduðu saptandý.

Objectives: We aimed to determine the hemodynamic effects and postoperative pain control quality of ropivacaine and ketamine addition to ropivacaine in children undergoing inguinal hernia repair with caudal anesthesia.
Methods: A total of 45 patients (1-4 years) scheduled to undergo inguinal hernia repair were studied. Anesthesia was induced with sevoflurane in O2/N2O and vecuronium was administered to facilitate endotracheal intubation. Anesthesia was maintained with sevoflurane in O2/N2O. Patients were randomly divided into three groups. Following endotracheal intubation, we administered 2 mg/kg 0.2% ropivacaine to Group R; 0.5 mg/kg ketamine to Group K; and 2 mg/kg 0.2% ropivacaine plus 0.5 mg/kg ketamine to Group R+K caudally. Pain levels were evaluated via modified CHEOPS, and sedation levels were assessed by the Wilson Sedation Scale.
Results: At the postoperative 45th minute (min), the CHEOPS score was significantly higher in Group R compared to Group K and Group R+K (p<0.05). This score was significantly higher in Group R than in Group R+K at the postoperative 60th min (p<0.05). The effective analgesic period was significantly higher in Group K (852±309 min) and Group R+K (1032±270 min) than in Group R (435.5±273 min) (p<0.05). The analgesic requirement in the first 24 hours postoperatively was lower in Group R+K than the other groups. Sedation scores were below 2 in all groups. There were no significant differences between groups regarding adverse events.
Conclusion: The results of the present study indicate that caudal ropivacaine, ketamine and ropivacaine plus ketamine provided effective postoperative analgesia. Additionally, ketamine combined with ropivacaine lengthened the duration of analgesia while lowering analgesic requirements.

Abstract | Full Text PDF

Amaç: Bu çalýþma, kronik yaygýn aðrýsý (KYA) ve fibromiyaljisi (FM) olan kadýnlarda emosyonel durum ve fiziksel aktivite seviyesini karþýlaþtýrmak için yapýldý.
Gereç ve Yöntem: Üst ekstremitelerin dahil olduðu, belin üstünde aðrýsý olan 33 KYA’lý kadýn ve 68 FM’li kadýn deðerlendirildi. Fiziksel ve emosyonel durumu belirlemek için fibromiyalji etki anketi (FEA), fiziksel aktivite deneyimi enstrümaný, boþ zaman fiziksel aktivite enstrümaný, evde ve iþte fiziksel aktivite enstrümaný ve hastane anksiyete ve depresyon skalasý (HADS) kullanýldý.
Bulgular: KYA grubunun FM grubuna göre, daha yüksek fiziksel özür puaný vardý (p<0.05). Buna raðmen, görüþme öncesindeki bir hafta boyunca FM’li kadýnlar kendilerini diðer gruba göre, daha kötü hissettiklerini bildirdiler. Bunlarýn aðrý, sabah yorgunluðu ve depresyon puanlarý da daha yüksekti (FEA-5, 7 ve 10). KYA hastalarýna karþýn FM hastalarýnda, emosyonel semptomlar anlamlý oranda yüksekti. Bunun aksine, gruplar arasýnda saðlýk (FEA toplam) ve fiziksel aktiviteyle iliþkili durumlar açýsýndan anlamlý farklýlýklar bulunmadý (p>0.05). Bu sonuçlar, artmýþ aðrý þiddeti ve yaygýn aðrýnýn hem fiziksel fonksiyon hem de emosyonel durum üzerine negatif etkilerinin olduðunu göstermektedir.
Sonuç: FM’li kadýnlar KYA’lýlara göre daha fazla þiddette klinik semptomlar bildirmiþtir. Bu nedenle kronik aðrýlý kadýnlarda fiziksel fonksiyon deðil ayný zamanda emosyonel durum da deðerlendirilmelidir.

Objectives: This study was conducted to compare the emotional status and physical activity level in women with chronic widespread pain (CWP) and fibromyalgia (FM).
Methods: Thirty-three women with CWP above the waist, including the upper extremities, and 68 women with FM were evaluated. To determine physical and emotional status, the Fibromyalgia Impact Questionnaire (FIQ), the Experience of Physical Activity Instrument, the Leisure Time Physical Activity Instrument, the Physical Activity at Home and Work Instrument, and the Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS) were used.
Results: The CWP group had higher physical impairment scores than the FM group (p<0.05); however, the women with FM reported that they felt worse during the previous week than the other group before the interview. They also had higher scores for pain, morning tiredness and depression (FIQ 5, 7 and 10). Emotional symptoms were significantly elevated in FM patients versus the CWP patients. Conversely, no significant differences were found between the groups concerning the health status (FIQ-total) and physical activity (p>0.05). The results indicate that increased pain intensity and spread of pain have negative effects on both physical functioning and emotional status.
Conclusion: The women with FM reported much more severe clinical symptoms than those with CWP. Therefore, in addition to physical functioning, the emotional status of women with chronic pain should also be evaluated.

Abstract | Full Text PDF

Amaç: Bu çalýþmada online ulaþýlabilen, bel aðrýsý konusunda bilgi alýnabilecek internet sitelerinin kapsam ve nitelik yönünden deðerlendirilmesi amaçlandý.
Gereç ve Yöntem: Ýnternet siteleri Google arama motorunda Türkçe sayfalar modülü kullanýlarak “bel aðrýsý” teriminin taratýlmasý yöntemi ile belirlendi. Ýlk 20 sayfada karþýlaþýlan 150 site deðerlendirilerek, aranan kriterleri taþýyan 65 site detaylý olarak incelendi.
Bulgular: Belirlenen 65 siteden 20’si içeriðin yetersiz, baþka bir siteden alýntý olmasý, kitap veya týbbi ürün tanýtým amaçlý olmasý nedeni ile çalýþma dýþý býrakýldý. Ýncelenen 45 site çoðunlukla bir kurum veya kiþi adýna oluþturulmamýþ idi. Site yöneticisinin belirtildiði sitelerde en sýk karþýlaþýlan uzmanlýk dallarý sýrasý ile fizik tedavi ve rehabilitasyon uzmanlarý (%13), beyin cerrahlarý (%8) ve anestezi uzmanlarý (%4) idi. Siteler arasýnda aðrý sadece 10 sitede (%22) uluslararasý standartta tanýma yakýn ifadelerle tanýmlanmýþ iken, aðrý sýnýflamasý sitelerin önemli kýsmýnda yapýlmýþtý (%84). Hiçbir sitede aðrý ölçümünde kullanýlan metotlara yönelik bilgi bulunamadý. Tedavi modaliteleri arasýnda en sýk bilgi verilenler sýrasý ile davranýþsal, fiziksel ve farmakolojik tedaviler idi. Tamamlayýcý týp yöntemleri arasýnda en çok konu edilenler ise akupunktur, yoga ve biyoenerji uygulamalarý þeklinde belirlendi. On bir sitede metinler týbbi içerikli resimlerle desteklenmiþ olup, iki sitede video sunumu yapýlmýþtý. Hiçbir sitede yabancý dilde bilgilendirme seçeneði bulunamadý.
Sonuç: Bel aðrýsý konusuna yönelik internet sitelerinin bilimsel içerik yönünden zenginleþtirilmesi, böylece aðrý hakkýnda toplumsal eðitim seviyesinin yükselmesi saðlanmalýdýr.

Objectives: In this study, we aimed to evaluate the websites directed at providing information about low back pain with respect to their content and quality.
Methods: The websites were detected by scanning the words ‘low back pain’ from the Turkish pages module of the Google search portal. One hundred and fifty websites introduced on the first 20 pages were evaluated; the 65 websites determined to fulfill the desired criteria were analyzed in detail.
Results: Twenty of the 65 websites were excluded due to low quality, extraction from another website, sales promotion-related books/products, or qualified as news. In the majority of websites, no site administrator was indicated. When an administrator was indicated, the common specialities were physical therapists (13%), neurosurgeons (8%) and anesthesiologists (4%). Ten of the websites (22%) provided a pain definition close to international standards, whereas pain classification was available on most of the websites (84%). There was no mention of methods of pain scoring on any of them. Treatment modalities for which information was given included mostly behavioral, physical and pharmacological therapies, respectively. Complementary techniques, in order, included acupuncture, yoga and bioenergy. On 10 websites, text was supported with medical photographs, and videos were available on two. None of the websites had a provision for selection of other languages.
Conclusion: Websites directed to low back pain should be enriched with respect to scientific content, thereby serving to increase the level of social education related to pain management.

Abstract | Full Text PDF

Amaç: Bu çalýþmada, sezaryen operasyonlarýnda ON-Q aðrý pompa sistemi ile uygulanan subfasiyal levobupivakainin, postoperatif aðrý kontrolü ve tramadol kullanýmýna etkileri araþtýrýldý.
Gereç ve Yöntem: Sezaryen operasyonu geçirecek ASA I-II grubu 50 hasta çalýþmaya dahil edildi ve randomize olarak iki gruba ayrýldý. Bütün olgulara standart genel anestezi uygulandý. Grup I’e, ON-Q aðrý pompa sistemi uygulanmadý ve kontrol grubu olarak kabul edildi. Grup II’ye ON-Q aðrý pompa sistemi ile %0.25’lik levobupivakain infüzyonu 4 ml/sa hýzda 24 saat uygulandý. Cerrahinin sonunda tüm olgulara hasta kontrollü analjezi cihazý ile i.v. tramadol uygulandý. Aðrý skorlarý 2., 6., 12. ve 24. saatlerde deðerlendirildi. Çalýþma sonunda tramadol tüketimi ve yan etkiler kaydedildi.
Bulgular: Aðrý skorlarý ve tramadol tüketimi levobupivakain grubunda, kontrol grubuna göre daha düþük bulundu (p<0.05). Grup II’de bulantý-kusma ve antiemetik kullanýmý daha azdý (p<0.05). ON-Q aðrý pompa sistemi ile ilgili bir komplikasyon gözlenmedi.
Sonuç: Sezaryen operasyonlarýnda, ON-Q aðrý pompa sistemi ile uygulanan subfasiyal levobupivakain infüzyonu postoperatif aðrý ve tramadol kullanýmýný azaltmaktadýr.

Objectives: In this study, the effects of administration of subfacial levobupivacaine infusion with the ON-Q pain pump system were investigated in elective cesarean operations for postoperative pain control and tramadol-sparing effect.
Methods: Fifty ASA I-II patients scheduled for cesarean operation were enrolled into this study. Patients were randomly divided into two groups: Group I served as a control group, without the ON-Q pain pump system, whereas Group II received the ON-Q pain pump system with subfacial 0.25% levobupivacaine infusion for 24 hours at 4 ml/hour. All patients received a standard anesthetic protocol. At the end of the surgery, all patients received tramadol i.v. via a PCA (Patient Controlled Analgesia) device. Pain scores were assessed at 2, 6, 12 and 24 hours postoperatively. Tramadol consumption and adverse effects were noted in the first 24 hours following surgery.
Results: The pain scores were significantly lower in the levobupivacaine group when compared with the control group (p<0.05). The cumulative tramadol consumption was lower in the levobupivacaine group than in the control group (p<0.05). Group II used less antiemetic and had less postoperative nausea and vomiting, and the difference was statistically significant (p<0.05).
Conclusion: No complication occurred as a result of the ON-Q pain pump system. Subfacial levobupivacaine infusion with the ON-Q pain pump system diminished postoperative pain and the need for tramadol use following cesarean operations.

Abstract | Full Text PDF

Amaç: Saðlýk çalýþanlarý içinde anesteziyoloji ve algoloji kliniklerinde çalýþanlar çoðu zaman zor koþullarda görev yapmakta olup çalýþma koþullarýnýn iyileþtirilmesi için mevcut fiziksel ve ruhsal durumlarýnýn belirlenmesi gerekmektedir. Çalýþmada, Ýç Anadolu Bölgesindeki anesteziyoloji ve algoloji kliniklerinde görev yapan saðlýk çalýþanlarýnýn mesleki tükenmiþlik düzeyinin belirlenmesi amaçlanmýþtýr.
Gereç ve Yöntem: Mart-Nisan 2008 tarihleri arasýnda e-posta yoluyla Ýç Anadolu bölgesinde algoloji kliniði bulunan hastanelerdeki anesteziyoloji ve algoloji çalýþanlarýna mevcut anket formu iletilerek doldurulan formlar e-posta ile geri alýnmýþtýr. Ankette betimleyici özellikleri ve Türkçe geçerlilik güvenilirliði olan Maslach Tükenmiþlik Ölçeði (MTÖ) ile tükenmiþlik durumu araþtýrýlmýþtýr. MTÖ, tükenmiþliði, duygusal tükenme (DT), duyarsýzlaþma (DY) ve kiþisel baþarý (KB) olmak üzere üç boyutta deðerlendirmektedir. Anketler araþtýrýcýlar tarafýndan SPSS 11.5 programýna girilerek analiz edilmiþtir.

Bulgular: Ankete katýlan 113 kiþiden %18.8’i (n=21) uzman doktor, %41.1’i (n=46) araþtýrma görevlisi doktor idi. Doktorlarda ortalama günlük çalýþma süresi 10.3±2.3 saat ve haftalýk çalýþma süresi 61.3±19 saat idi. Doktorlardan %9.6’sý mesailerinin tamamýný, %9.7’si mesailerinin %75’ini ve %61.5’i mesailerinin %25’ini algolojide geçiriyordu.
Çalýþma ortamýnýn deðerlendirilmesinde, saðlýk çalýþanlarýnýn %20.9’u fiziksel koþullardan, %19.3’ü çalýþma süresinden ve %52.5’i aldýklarý ücretten hiç memnun olmadýklarýný ifade ettiler. Doktorlarda MTÖ’ye göre DT 14.7±5.5 DY 5.7±3.5, KB 21.6±4.2 puan olarak hesaplandý.
Sonuç: Bu çalýþmada, Türkiye’de yapýlan diðer çalýþmalarla benzer þekilde anesteziyoloji ve algolojide saðlýk çalýþanlarýnýn ciddi tükenmiþlik yaþadýðýný gösteren en yüksek DT ve DY puanlarý saptanmýþtýr. Anesteziyoloji ve algoloji çalýþanlarýnýn, çalýþma koþullarýndan memnuniyetinin az olmasý tükenmiþliklerini etkileyebilir. Tükenmiþlikte etkili etmenlere yönelik olarak yapýsal düzenlemelerin yapýlmasý, ruhsal destek saðlayacak birimlerin kurulmasý gibi yöntemler ile çalýþanlarýn saðlýðýna katký yapýlmasý önerilmektedir.

Objectives: Anesthesiology and Algology healthcare workers work under difficult conditions a majority of the time, and their physical and mental status must be determined in order to improve working conditions. In this study, the main goal was to evaluate the burnout level of Anesthesiology and Algology healthcare workers in the Middle Anatolian region of Turkey.
Methods: A questionnaire was sent to Anesthesiology and Algology healthcare workers of hospitals with an Algology clinic in the Middle Anatolian region and were returned by e-mail in March and April 2008. In the questionnaire, descriptive features and the Turkish validated Maslach burnout inventory (MBI) were evaluated. The MBI has 3 aspects: emotional exhaustion (EE), depersonalization (D) and personal accomplishment (PA). All questionnaires were evaluated by SPSS 11.5 program.
Results: 113 people were enrolled, of whom 18.8% (21) were specialist doctors and 41.1% (46) were residents. Among the doctors, the mean daily and weekly working periods were 10.3±2.3 and 61.3±19 hours, respectively. The period spent by doctors in Algology was 100% in 9.6%, 75% in 9.7% and 25% in 61.5%. Working conditions were evaluated, and 20.9% of healthcare workers were unsatisfied with the physical conditions, 19.3% with the working period and 52.5% with wages. MBIs in doctors were calculated as EE 14.7±5, D 5.7±3.5, and PA 21.6±4.2.
Conclusion: This study revealed similar high burnout scores among healthcare workers, which reflect a serious burnout in the Anesthesiology and Algology group in Turkey. Burnout may be affected by dissatisfaction with working conditions. Improvement in physical conditions and reorganization to achieve psychological support might be helpful towards improving the health of healthcare workers.

Abstract | Full Text PDF

Posttorakotomi aðrý sendromu, torakotomi operasyonu geçiren hastalarýn %5-65’inde görülen bir kronik aðrý sendromudur. Genellikle interkostal sinir hasarýna baðlý olan bir nöropatik aðrý olarak sýnýflandýrýlýr. Yirmi bir yaþýndaki erkek hastanýn, torakotomi operasyonundan sonra saðda sýrtýndan koltuk altýndaki kesi yeri boyunca yayýlan aðrýsýnýn baþladýðý öðrenildi. Bu kesinin üzerindeki alanda allodini ve hiperaljezi saptandý. Vizüel Analog Skala (VAS) skoru 10 olarak deðerlendirildi. Olguya medikal tedavide gabapentin ve amitriptilinin baþlandý. Olgu 3 ay sonra deðerlendirildiðinde ilaçlarý düzenli kullanamadýðýný ve ilaçlardan dolayý günlük hayatýnda iþine konsantre olmakta güçlük çektiðinden yakýnmaktaydý. Bunun üzerine medikal tedavisi tekrar planlandý. Olgunun þikayetlerinin devam etmesi üzerine Pasha-Cath ile epidural pulse radyo frekans tedavisi uygulanmasýna karar verildi. VAS 3 hafta sonra 2 ve 3 ay sonra da 2 olarak devam etti. Olgu þu an iþlem sorasý 6. ayda olup VAS 2 olarak devam etmektedir. Sonuç olarak, posttorakotomi aðrý sendromunda medikal tedavinin yetersiz kaldýðý durumlarda Pasha-Cath ile epidural pulse radyo frekans uygulamasýyla da etkin bir tedavi saðlanabileceði kanýsýndayýz.

Post-thoracotomy pain syndrome is a chronic pain syndrome and is seen in approximately 5-65% of patients after thoracotomy. Post-thoracotomy pain syndrome is generally considered to be neuropathic pain due to intercostal nerve injury. A 21- year-old male patient experienced pain radiating along the incision after the thoracotomy operation. Allodynia and hyperalgesia were determined in the upper part of the incision; visual analogue scale (VAS) score was 10. Gabapentin and amitriptyline were started as medical treatment. Three months later, the patient complained of concentration difficulty at work and in daily life. Medical therapy was planned again. In view of the persisting complaints, epidural pulse radio frequency with Pasha-Cath was scheduled. After 3 weeks and also at 3 months, the VAS was 2. After 6 months, VAS remained at 2. As a result, we concluded that epidural pulse radio frequency with Pasha-Cath is an alternative and effective choice of treatment in post-thoracotomy pain syndrome when the medical treatment alone is not sufficient.

Abstract | Full Text PDF