Primer baþaðrýlarý migren, gerilim tipi baþaðrýsý ve daha az rastlanan küme baþaðrýsýný içermektedir. Ayrýca bazý sýk rastlanmayan primer baþaðrýlarý da, Uluslar arasý baþaðrýsý sýnýflamasýnda (ICHD-II, 2004) “ küme baþaðrýsý ve diðer trigeminal otonomik nevraljiler” (3.bölüm) ve “diðer primer baþaðrýlarý” (bölüm 4) baþlýðý altýnda incelenmiþtir. Bu nadir primer baþaðrýlarýnýn prevalansý oldukça düþük olduðundan klinik özellikleri, fizyopatolojileri ve tedavileri konusunda veriler yeterli olmayýp, tartýþmalar devam etmektedir. ICHD-II’de paroksismal hemikranya (PH) ile konjunktival kýzarýklýk ve göz yaþarmasýnýn eþlik ettiði, unilateral kýsa süreli nevraljifom aðrýlar (SUNCT) üçüncü bölümde yer alýrken, hemikranya kontinua (HK) otonomik belirtilerin olmasýna raðmen, bu belirtilerin ön planda olmamasý nedeniyle dördüncü grupta sýnýflandýrýlmýþtýr. Dördüncü bölümde ayrýca, az rastlanan diðer primer baþaðrýsý sendromlarý da bulunmaktadýr. Bu makalede nadir rastlanan bu primer baþaðrýlarýndan bazýlarý ile ilgili bilgiler gözden geçirilecektir. Bu sendromlar seyrek olarak bildirilmelerine raðmen, sýklýklarý olasýlýkla bilinenden daha yüksektir. Tedavileri de diðer yaygýn baþaðrýsý sendromlarýndan farklý olduðundan tanýnmalarý önem taþýmaktadýr.

Primary headaches include common forms such as migraine, tension-type headache, and the less frequent cluster headache. Besides, several uncommon primary headaches were included in the section on ‘Cluster headache and other trigeminal autonomic neuralgias’ (section 3) and ‘Other primary headaches’ (section 4) in the second edition of the International Classification of Headache Disorders (ICHD-II, 2004). Since the prevalences of these uncommon headaches are quite low, datas related to clinical features, physiopathology and management are still controversial. While paroxysmal hemicrania, short-lasting unilateral neuralgiform headache attacks with conjunctival injection and tearing (SUNCT) are listed in the third section, hemicrania continua (HC) with not prominent autonomical signs are classified in the fourth section in the ICHD-II classification. The fourth section also includes other rare primary headache syndromes. In this review, some of the uncommon primary types of headache will be discussed. Even though these headaches are reported seldomly, the prevalences are possibly higher than known. It is of importance to recognize these uncommon disorders, since their management differs from common primary headaches.

Abstract | Full Text PDF

Çocukluk çaðý migreni baþaðrýsý yakýnmasý ile hekime baþvurular arasýnda önemli bir neden iken, gerek klinik özellikleri gerek se tedavi özelliklerindeki fark sýklýkla gözden kaçmaktadýr. Baþaðrýsý pratiði yapan hekimler migren kliniði ve tedavisinde hastanýn yaþýna baðlý olarak ortaya çýkan deðiþiklikleri sýklýkla fark ederler. Bu makalede çocuk-ergen pratiði yapan hekimler için önemli bir semptom olan “baþaðrýsý” kapsamýnda akýlda tutulmasý gereken çocukluk çaðý migreninin patofizyolojik temeller, klinik tablolar ve tedavi stratejileri açýsýndan eriþkin migreni ile benzer ve farklý yanlarý irdelenerek pediatrik migrenin eriþkin migreninin olgunlaþmamýþ formu olup olmadýðý sorusuna cevap aranmasý amaçlanmýþtýr.

Childhood migraine is a common problem among the primary complaints of the pediatric population but for the general practitioners there are little known about clinical characteristics and management strategies. Headache practitioners commonly noticed that the age related differences of headache clinic characteristics and management shedules. This paper primarily aimed to answered the question of “is pediatric migraine an unmaturated form of adult migraine?” using discussion of pathophysiological basis, clinical forms and management strategies for childhood- adolescent practitioners keep in mind headache is as an important symptom for their practice.

Abstract | Full Text PDF

Osteoartrit (OA), yaþlanan dünya nüfusunun önde gelen saðlýk sorunlarýndan biridir. Eklemlerde aðrý ve tutukluk en belirgin semptomlardýr. OA’nýn etyolojisinde birçok risk faktöründen söz edilse de patofizyolojik süreç tam bilinmemekte; dolayýsý ile OA’nýn majör semptomu olan aðrýyý açýklamak için tek bir mekanizmadan bahsedilememektedir. Lokal faktörlerin yanýsýra nörolojik, nöromusküler ve psikososyal faktörlerin önemli katkýsý
vardýr. OA’da aðrý patogenezinin anlaþýlmasý yeni tedavi stratejilerinin geliþtirilmesine basamak olacaktýr.

Osteoarthritis (OA) is one of the most common health problems in the aging world. Pain and stiffness are the most prominent symptoms. Despite there are numerous risk factors that to be considered as responsible, the exact pathophysiology remains uncertain. According to this enigma, there isn’t any single mechanism that explains emerge of pain in OA. Pain experienced in osteoarthritic joint may not always be caused by local pathology; there are also neurologic, neuromuscular and psychosocial influences. Understanding more about the pain mechanism might help us to develop better treatment options.

Abstract | Full Text PDF

Çalýþmamýzda, alt ekstremite cerrahisinde postoperatif analjezi amaçlý hasta kontrollü analjezi yöntemiyle morfin ve tramadol uygulanan hastalara, antiemetik proflaksisi amacýyla ondansetron uygulanmasýnýn analjezik tüketimi üzerine etkisini araþtýrmayý planlandýk.
Etik kurul onayý alýndýktan sonra alt ekstremite cerrahisi planlanan ASA I-II grubu 100 hasta çalýþma kapsamýna alýndý. Hastalar anestezi indüksiyonundan sonra rastgele dört gruba ayrýldý. Grup I’ e operasyon bitiminden bir saat önce 1.5 mg kg-1 tramadol yükleme dozu uygulandýktan sonra HKA pompasý set doz 0.3 mg kg-1, kilitli kalma süresi 10 dakika olacak þekilde analjezi saðlandý. Grup II’de ek olarak anestezi indüksiyonundan sonra 0.1 mg kg-1 ondansetron uygulandý. Grup III’e operasyon bitiminden 30 dakika önce 0.15 mg kg-1morfin yükleme dozu uygulandýktan sonra HKA pompasýyla HKA set doz 0.03 mg kg-1, kilitli kalma süresi 10 dakika olacak þekilde analjezi saðlandý.Grup IV’e ek olarak anestezi indüksiyonundan sonra 0.1 mg kg-1 ondansetron uygulandý.
Tüm gruplarda; aðrý skorlarý (VAS), bulantý, kusma ve sedasyon skorlarý, analjezik tüketimleri ve olasý yan etkiler postoperatif 5., 15., 30., 45. dakikalar, 4., 8., 12. ve 24. saatlerde deðerlendirildi.
Hastalarýn postoperatif VAS, bulantý, kusma ve sedasyon skorlarý arasýnda istatistiksel olarak anlamlý bir fark saptanmadý. Analjezik tüketimi Grup I ve II karþýlaþtýrýldýðýnda ilk 45 dakikada istatistiksel olarak anlamlý deðil iken 4., 8., 12. ve 24. saatlerde grup II’de anlamlý derecede yüksek olduðu saptandý. Grup III ve IV karþýlaþtýrýldýðýnda tüm zamanlarda analjezik tüketiminde istatistiksel olarak anlamlý bir fark saptanmadý.
Sonuç olarak, HKA yöntemiyle tramadol ve morfin uygulanan hastalarda ondansetronun tramadol tüketimini artýrýrken morfin tüketimini etkilemediði kanýsýna varýlmýþtýr.

In this study, we aimed to assess the effect of administration of ondansetron in patient undergoing morphine and tramadol using patient controlled analgesia procedure for postoperative analgesia on analgesic consumption.
After approval by the ethic committee, 120 patient planned to receive lower extremity surgery with ASA status I or II were included in the study. Patients were randomly divided into 4 groups following the induction. Group I received tramadol as PCA with an infusion of 0.3 mg/kg following a loading dose of 1.5 mg/kg administered 1 hour before the end of surgery. Group II received ondansetron 0.1 mg/kg following induction of anesthesia, additionally. Group III received morphine as PCA with an infusion following a loading dose of 0.15 mg/kg administered 30 minutes before the end of surgery. Group IV received ondansetron 0.1 mg/kg following induction of anesthesia, additionally.
Pain scores(VAS), nausea, vomitting and sedation scores, analgesic consumptions and adverse effects were recorded at 5th, 15th, 30th, 45th minutes and 4th, 8th, 12th and 24th hours postoperatively.
Postoperative VAS, nausea, vomitting and sedation scores were similar among the groups. The analgesic consumption was found significantly higher at 4th, 8th, 12th and 24th hours in group II. No statistical significant difference was found in analgesic consumption between group III and IV at all times.
We concluded that, ondansetron, when administered as antiemetic prophylaxia in patients receiving tramadol and morphine as PCA, did not effect morphine consumption whereas did increased tramadol consumption.

Abstract | Full Text PDF

Bu çalýþmada artroskopik diz cerrahisinde intraartiküler (ia) tramadol ve bupivakainin analjezik etkileri ve preemptif ia tramadolün etkinliði araþtýrýldý. Fakülte etik kurul onayý alýndýktan sonra, 60 olgu randomize olarak 20’þer kiþilik 3 gruba ayrýldý: Grup I’de operasyonun sonunda ia 20 ml % 0.25 bupivakain; Grup II’de operasyonun sonunda ia 20 ml % 0.25 bupivakain ve 100 mg tramadol hidroklorür ve Grup III’te operasyondan 30 dk önce ia 20 ml izotonik NaCl solusyonu içinde 100 mg tramadol hidroklorür ve operasyonun sonunda ia 20 ml % 0.25 bupivakain uygulandý. Ýlk analjezik ihtiyacý, postoperatif dönemde toplam kullanýlan analjezik miktarý, postoperatif istirahat ve hareket halindeki VAS deðerleri, Grup II ve III’te, Grup I’e göre anlamlý þekilde düþük, hasta memnuniyeti de anlamlý þekilde yüksek bulundu. Preemptif tramadol grubu postoperatif tramadol grubu ile karþýlaþtýrýldýðýnda, toplam kullanýlan analjezik miktarý ve ek analjezik kullanan olgularýn sayýsý anlamlý derecede düþük bulundu. Sonuç olarak, preemptif ia tramadol uygulamasýnýn artroskopik diz cerrahilerinden sonra etkin ve güvenli bir analjezi saðladýðý saptandý ve postoperatif uygulamaya göre tercih edilebileceði kanýsýna varýldý.

The purpose of this study was to determine the effectiveness of intraarticular (ia) bupivacaine and tramadol injection and preemptive intraarticular tramadol in providing pain control after arthroscopic knee surgery. Following local research ethics committee approval, 60 patients were assigned in a randomized manner into three groups: Group I received ia 20 ml of 0.25% bupivacaine at the end of the operation, Group II received ia 20 ml of 0.25% bupivacaine and 100 mg of tramadol at the end of the operation and Group III received ia 100 mg of tramadol diluted in 20 ml of saline solution 30 minutes before skin inscision and 20 ml of 0.25% bupivacaine at the end of the operation as well. Analgesic duration, total analgesic consumption and postoperative VAS pain scores recorded at rest and with movement were significantly lower and patient satisfaction was significantly higher in Group II and III, compared to Group I. Total analgesic consumption and the number of patients requiring supplementary analgesics were significantly lower in the preemptive tramadol group compared to the postoperative tramadol group. In conclusion, preemptive ia tramadol provided effective and reliable pain control after artroscopic knee surgeries and may be preferred to postoperative administration.

Abstract | Full Text PDF

GÝRÝÞ: Bu retrospektif çalýþmanýn amacý alt ve üst ekstremite amputasyonlarýný fantom aðrýsý, fantom ekstremite hissi ve güdük aðrýsý yönünden karþýlaþtýrmaktýr.
MATERYAL-METOD: 1996-2005 yýllarý arasýnda alt veya üst ekstremite amputasyonu yapýlan hastalara 23 sorudan oluþan sorgulama formu gönderildi. Olgular fantom aðrýsý veya fantom ekstremite hissinin varlýðý, varsa süresi, sýklýðý, þiddeti, amputasyon sebebi, pre-amputasyon aðrýsý, güdük aðrýsý ve protez kullanýmý yönünden sorgulandý.
BULGULAR: Toplam 147 hasta çalýþmaya katýldý ve sorgulama formuna cevap verilme oraný %70 idi. Fantom aðrýsý insidansý Üst Ekstremite Grubu’da %60, Alt Ekstremite Grubu’da %65.8 idi. Fantom ekstremite hissi insidansý ise üst ekstremite grubunda %70.7 alt ekstremite grubunda %75.6 bulundu. Fantom aðrýsý ve fantom ekstremite hissi yönünden gruplar arasýnda anlamlý fark bulunmadý. Dominant eli ampute edilen, preamputasyon aðrýsý olan ve güdük aðrýsý olan hastalarda fantom aðrýsý daha sýk bulundu.
SONUÇ: Üst ve alt ekstremite amputasyonlarýnda fantom ekstremite hissi ve fantom aðrýsý yönünden fark bulunmadýðý, ancak preamputasyon aðrýsýnýn olmasý, dominant elin amputasyonun ve güdük aðrýsýnýn fantom aðrýsý geliþiminde risk faktörü olduðu sonucuna varýldý.

INTRODUCTION: The aim of this retrospective study is to evaluate the upper and the lower extremity amputations with regard to phantom pain, phantom sensation and stump pain.
Material-METHOD: A questionnaire consisting of 23 questions was send to the patients who underwent upper or lower extremity amputation surgery between 1996- 2005. The patients were questioned for the presence of phantom pain and sensations and if theyexisted for the frequency, intensity, cause of amputation, pre-amputation pain, stump pain, usage of artificial limb.
RESULTS: Totally 147 patients were included and the response rate was 70%. The incidence of phantom pain in Upper Extremity Group was 60% and 65.8% in Lower Extremity Group. The incidence of phantom sensations was 70.7% in Upper Extremity Group and 75.6% in Lower Extremity Group. There was no significant difference between two groups considering in phantom pain and phantom sensations. The phantom pain was significantly higher in patients who lost dominant hand, experienced pre amputation pain and suffered stump pain.
CONCLUSION: There were no significant differences in regard to phantom pain and sensation between upper and lower extremity amputations. However the presence of preamputation pain, stump pain and amputation of dominant hand were found as risk factors for the development of phantom pain.

Abstract | Full Text PDF