Objectives: This descriptive study investigated pain levels of orthopedic surgery patients, and how this pain is perceived by their relatives and nurses.
Methods: The study was carried out with 150 patients, 150 relatives and 50 nurses to determine pain intensity levels of orthopedic surgery patients and perceptions of this among their relatives and nurses. Intensity of pain was measured on a 0 to 10 visual analogue scale. Relatives and nurses were not allowed to see the patient’s pain intensity score, and each nurse was allowed to participate in pain measurement three times. The data were analyzed by descriptive statistics, the Mann Whitney-U test, Paired Sample t-Test, Linear
Regression and Spearman Correlation Analysis.
Results: The pain intensity scores given by nurses (t=9.136, p<0.001) were significantly lower than patients’ own scores. There was no significant difference between relatives’ and patients’ pain scores. In the regression analysis, pain intensity scores given by relatives
were approximately 40% lower than those given by patients, while nurses’ scores were approximately 60% lower.
Conclusion: Education on pain management and the physical and emotional reactions of patients to pain should be provided for nurses working in surgical clinics. Meanwhile, as those who spend most time with the patient, relatives should be informed about possible pain behaviors in the postoperative period in order to prepare them for their role in the patient’s care.
Amaç: Bu tanımlayıcı araştırma, ortopedik cerrahi hastalarında ağrının hasta yakını ile hemşire tarafından algılanışının incelenmesi amacıyla gerçekleştirildi.
Gereç ve Yöntem: Araştırmanın örneklemini ortopedi kliniğinde yatan 150 hasta, hastaların yanındaki 150 hasta yakını ve hastanın bakımından sorumlu 50 hemşire oluşturdu. Her hemşire araştırmaya yalnızca üç kere katıldı. Ağrı düzeyi, Görsel Analog Skala iledeğerlendirildi. Hasta yakını ve hemşirenin, hastanın ağrı skalasını görmemesi sağlandı. Verilerin değerlendirilmesinde; yüzdelik, ortalama, standart sapma, Mann-Whitney-U, Eşleştirilmiş Örneklem t-Testi, Lineer Regresyon ve Spearman Korelasyon Analizi kullanıldı.
Bulgular: Hemşirelerin puan ortalamasının, hastaların puan ortalamasından istatistiksel olarak anlamlı düzeyde düşük olduğu (t=9.136, p<0.001); hasta yakını ile hastanın verdikleri puanlar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadığı saptandı. Regresyon analizinde; hasta yakınlarının, hastanın verdiği ağrı puanının yaklaşık %40’ını verirken, hemşirelerin %60 kadarını tahmin edebildiği saptandı.
Sonuç: Hemşirelerin; ağrının hastadaki fiziksel ve emosyonel yansımalarını yorumlayabilmeleri için, ağrının fizyolojisi hakkında bilgilendirilmelerinin yanı sıra empatik becerilerinin geliştirilmesine yönelik eğitimlerin planlanması gereklidir. Bununla birlikte hastayla çokça vakit geçiren hasta yakınının da; cerrahi girişim sonrası hastanın gösterebileceği ağrı davranışları konusunda bilgilendirilmesi önerilmektedir.