Objectives: This study aimed to determine the physical activity (PA) level of individuals with migraine and examine its effects on pain intensity (PI), disability, and quality of life (QoL).
Methods: Individuals diagnosed with migraine between the ages of 18 and 55 were included in the study. PA levels are assessed by the International PA Questionnaire Short Form (IPAQ-SF), PI with the McGill Melzack Pain Questionnaire, disability with the Migraine Disability Assessment Scale (MIDAS), and QoL with the World Health Organization QoL Scale Short Form (WHOQOL-BREF).
Results: A total of 88 individuals, with a mean age of 34.11±10.51 years, were included in the study; 53.41% were low active (LA), 30.68% were moderate active (MA), and 15.91% were high active (HA). The physical health of LAs (p=0.047) was lower than that of MAs. General (p<0.001), physical (p<0.001), and psychological (p=0.003) health scores were lower than HAs. LAs had a higher disability (p=0.042) and PI (p=0.001) than HAs. There was a weak negative correlation between PA and PI (p=0.001) and disability (p=0.005), and a weak positive correlation between PA levels and social (p=0.007) and environmental (p=0.013) scores, and moderate positive correlations with physical (p=0.000), general (p=0.000), and psychological (p=0.000) scores.
Conclusion: It was observed that as PA levels increased, PI decreased, and functionality and QoL increased in patients with migraine. Ensuring exercise continuity seems to be effective for improving the negative effects of migraine.
Amaç: Bu çalışmada, migrenli bireylerin fiziksel aktivite düzeylerinin belirlenmesi ve ağrı şiddeti, engellilik seviyesi ve yaşam kalitesi üzerindeki etkilerinin incelenmesi amaçlandı.
Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 18-55 yaş arası migren tanısı almış bireyler dahil edildi. Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi Kısa Formu (IPAQ-SF), McGill Melzack Ağrı Anketi ile ağrı şiddeti, Migren Özürlülük Değerlendirme Ölçeği (MIDAS) ile engellilik ve Dünya Sağlık Örgütü Yaşam Kalitesi Skalası Kısa Formu (WHOQOL-BREF) ile yaşam kalitesi değerlendirildi.
Bulgular: Çalışmaya yaş ortalaması 34,11±10,51 yıl olan toplam 88 kişi dahil edildi; %53,41’i düşük aktif, %30,68’i orta aktif, %15,91’i yüksek aktifti. Düşük aktiflerin fiziksel sağlığı (p=0,047) orta aktiflerden daha düşüktü. Genel (p<0,001), fiziksel (p<0,001), psikolojik (p=0,003) sağlık puanları yüksek aktiflerden daha düşüktü. Düşük aktifler yüksek aktiflerden daha yüksek engelliliğe (p=0,042) ve ağrı şiddetine (p=0,001) sahipti. Fiziksel aktivite ile ağrı şiddeti (p=0,001) ve engellilik (p=0,005) arasında zayıf negatif korelasyon, fiziksel aktivite düzeyleri ile sosyal (p=0,007) ve çevresel (p=0,013) sağlık puanları arasında zayıf pozitif korelasyon ve fiziksel (p=0,000), genel (p=0,000) ve psikolojik (p=0,000) puanlarıyla orta düzeyde pozitif korelasyon vardı.
Sonuç: Migrenli hastalarda fiziksel aktivite düzeyi arttıkça ağrı şiddetinin azaldığı, fonksiyonellik ve yaşam kalitesinin arttığı gözlendi. Egzersiz devamlılığının sağlanması migrenin olumsuz etkilerini iyileştirmede etkili görünmektedir.