Effect of proprioceptive training on balance in patients with chronic neck pain

Objectives: The aim of this randomized controlled study was to investigate the effect of proprioceptive training on balance in patients with chronic neck pain (CNP).
Methods: Forty patients participating in the study were randomly divided into study and control groups. Both of the groups underwent conventional physical therapy; additionally, the study group was rehabilitated with gaze direction recognition exercise (GDRE) for proprioceptive training. Exercises were performed during 3 weeks with five sessions per week. Pain intensity [visual analog scale (VAS)], neck disability [Neck Disability Index (NDI)], and balance [four step square test (FSST), single leg balance test (SLBT) with eyes opened and closed] assessments were conducted in the patients before and after the treatment and 3 weeks after the last session.
Results: No differences were observed between the groups in terms of pre-treatment measurements. There was a statistically significant decrease in VAS scores in both groups compared with pre-treatment conditions (p<0.05). In addition, whereas a statistically significant improvement in the study group’s NDI, FSST, and SLBT with eyes opened and closed scores was observed after the treatment, pre- and post-treatment results were similar in the control group (p>0.05).
Conclusion: Proprioceptive training should be included in physiotherapy programs to improve balance; it decreases the disability level in patients with CNP.

Kronik boyun ağrılı hastalarda proprioseptif eğitimin denge üzerine etkisi

Amaç: Bu randomize kontrollü araştırmanın amacı kronik boyun ağrısına (KBA) sahip hastalarda proprioseptif eğitimin denge üzerine etkisini incelemektir.
Gereç ve Yöntem: Çalışmaya katılan 40 hasta randomize olarak çalışma ve kontrol gruplarına ayrıldı. Her iki gruba da Konvansiyonel Fizik Tedavi uygulanırken, çalışma grubu proprioseptif eğitim için ek olarak bakış yönü tanıma egzersizi (BYTE) ile tedavi edildi. Hastalara, tedavinin başlangıcında, tedavi bitiminde ve son seanstan 3 hafta sonra ağrı şiddeti [Görsel Analog Skalası (GAS)], boyun özür seviyesi [Boyun Özür İndeksi (BÖİ)] ve denge [Dört Adım Kare Testi (DAKT), gözler açık ve kapalı tek ayak denge testi (TADT)] değerlendirmeleri yapıldı.
Bulgular: Tedavi öncesi değerlendirmeler bakımından gruplar arasında fark bulunmadı. Tedavi öncesi ile karşılaştırıldığında her iki grubun GAS skorlarında istatistiksel olarak anlamlı azalma vardı (p<0.05). Ek olarak çalışma grubunun BÖİ, DAKT ve gözler açık ve kapalı TADT skorlarında istatistiksel olarak anlamlı gelişme olduğunu gözlemlenirken, kontrol grubunda tedavi öncesi ve sonrası sonuçlar benzerdi.
Sonuç: Sonuçlarımıza göre, KBA’ na sahip hastalarda dengeyi geliştirmek ve özür seviyesini azaltmak için fizyoterapi programları proprioseptif eğitimi içermelidir.