OBJECTIVE: The aim of this study was to determine if transcutaneous electrical nerve stimulation (TENS) or therapeutic ultrasound (US) increase the effectiveness of exercise on pain, function, musle strength and quality of life for knee osteoarthritis(OA).
METHODS: Forty-five patients with primary knee OA diagnosis according to ACR criteria were divided into 3 random groups. The patients in group 1 received TENS (with superficial heat and exercise), group 2 received US (with superficial heat and exercise), and group 3 acted as controls (superficial heat and exercise). Outcome measures were included as visual analog scale (VAS), 20-meter walking, Lequesne index, WOMAC scores, isokinetic muscle testing, and the Short Form 36 (SF 36). All of the patients were subjected to six weeks of exercise program.
RESULTS: All of the treatment groups had significant improvement on activity VAS, 20 meter walking, Lequesne, WOMAC scores, and most of the subscores of SF36 when compared with their initial status (p<0.05). All of the treatment groups, a significant musle strength gain in most of the angular velocity in knee extensor PT values after the treatment (p<0.05). However there was no statistically significant difference after the treatment between the all treatment groups (p>0,05).
CONCLUSION: All of the treatment groups were effective on pain, function, musle strength and quality of life in patients with knee OA. Statistically significant differences could not be found between the treatment groups. The exercise program, as it is cheaper, more easily performed and efficient, may be preferable for the treatment of knee OA.
AMAÇ: Diz osteoartrit (OA) tedavisinde, transkutanöz elektriksel sinir stimulasyonu (TENS) veya terapötik ultrason (US) uygulamasının, ağrı, fonksiyon, kas gücü ve yaşam kalitesi üzerine, egzersizlerin etkisini arttırıp artırmadığının ortaya konması amaçlanmıştır.
Materyal: Amerikan Romatoloji Derneği kriterlerine göre primer diz OA tanısı alan, 45 hasta randomize edilerek üç tedavi grubuna ayrıldı. Grup 1; yüzeyel sıcak ve egzersiz tedavisi ile birlikte TENS, Grup 2; yüzeyel sıcak ve egzersiz tedavisi ile birlikte US, Grup 3 ise; sadece yüzeyel sıcak ve egzersiz tedavisine alındılar. Değerlendirilen değişkenler; vizüel ağrı skalası (VAS), 20 metre yürüme testi, Lequesne indeksi, WOMAC skorları, izokinetik kas gücü testi, ve short form 36 (SF36) idi. Tüm tedavi gruplarında fizik tedavi modaliteleri toplam 15 seans olacak şekilde uygulandı. Tüm hastalar 6 haftalık egzersiz programına alındılar.
BULGULAR: Üç tedavi grubunda da; hareketle VAS, 20 metre yürüme testi, Lequesne, WOMAC skorlarında ve SF36 alt grup skorlarının çoğunda tedavi öncesine göre istatistiksel anlamlı iyileşme saptandı (p<0,05). Her üç grupta da, tedavi sonrasında diz ekstansör PT değerlerinin çoğu açısal hızda istatistiksel düzelme gösterdiği bulundu (p<0,05). Tedavi grupları karşılaştırıldığında gruplar arasında istatistiksel anlamlı fark saptanmadı (p>0,05).
SONUÇ: Diz OA’li hastalarda tüm tedavi grupları ağrı, fonksiyonel durum, kas gücü ve yaşam kalitesi üzerinde etkilidir. Bu tedaviler arasında anlamlı fark gözlenmemiştir. Egzersiz programları, ucuz, kolay uygulanabilir ve etkili olduğu için diz OA tedavisinde tercih edilmelidir. Çalışmamızda, diz OA’de, TENS veya US’nun egzersizin, ağrı, fonksiyon, kas gücü ve yaşam kalitesi üzerine etkisini arttırmadigi saptanmistir.