Bel aðrýsý epidemiyolojik olarak uzun zamandýr irdelenmekte olup, insidans çeþitli meslek gruplarýnda da araþtýrýlmaktadýr. Bel aðrýsýna klinik yaklaþým ve tedavi gayet iyi tanýmlanmýþ olmasýna raðmen, mesleki bel aðrýlarý için klinik ana hatlar o kadar net deðildir. Mesleki fiziksel gereksinimler ve psikososyal özellikleri bakýmýndan polisler, mesleki bel aðrýsý açýsýndan riskli bir gruptur. Bu derlemede, polislerde mesleki bel aðrýsý incelenmiþ ve tedavi yaklaþýmlarý gözden geçirilmiþtir.

Low back pain has been investigated epidemiologically for many years, and its incidence in different occupations has been studied. There are well-established clinical guidelines for the management of low back pain, but these provide limited guidance on occupational aspects. In view of the risky physical demands and psychosocial features of police work, policemen are at risk for low back pain. In this review, occupational low back pain and therapeutic approaches in policemen were investigated.

Abstract | Full Text PDF

Amaç: Bu çalýþmada, sezaryen operasyonlarýnda hasta kontrollü analjezide (HKA) intravenöz (iv) tramadol ile kombine edilen iv parasetamolün postoperatif aðrý kontrolü ve tramadol kullanýmý ve yan etkileri araþtýrýldý. Gereç ve Yöntem: Sezaryen operasyonu geçirecek ASA I-II grubu 50 hasta çalýþmaya dahil edildi. Hastalar randomize olarak iki gruba ayrýldý ve bütün olgulara standart genel anestezi uygulandý. Grup I’e operasyon sonlanmadan 15 dk önce ve operasyon sonrasý 6 saat ara ile 100 cc serum fizyolojik, grup II’ye ise ayný zaman aralýklarýnda 1gr iv parasetamol ilk 24 saat verildi. Cerrahinin sonunda olgulara iv HKA cihazý ile tramadol uygulandý. Aðrý ve sedasyon skorlarý 1., 3., 6., 12. ve 24. saatlerde deðerlendirildi. Bulgular: Çalýþma sonunda tramadol tüketimi ve yan etkiler kaydedildi. Aðrý skorlarý ve tramadol tüketimi parasetamol grubunda, kontrol grubuna göre daha düþük bulundu (p<0.05). Sedasyon skorlarý ve bulantý-kusma gruplar arasýnda benzer bulundu (p>0.05). Sonuç: Sonuç olarak sezaryen operasyonlarý sonrasý tramadol ile birlikte kullanýlan parasetamol güvenilir ve etkin bir analjezi saðlamakta, tramadol tüketimini azaltmaktadýr.

Objectives: In this study, the effects and side effects of intravenous paracetamol application, combined with patient-controlled intravenous tramadol analgesia, were investigated in elective cesarean operations for postoperative pain control and its tramadol-sparing effect. Methods: Fifty ASA I-II patients scheduled for cesarean operation were enrolled in this study. Patients were randomly divided into two groups: group I served as a control group, with saline administration (100 ml) 15 min before the end surgery and every 6 h for 24 h, whereas group II received paracetamol (1 g/100 ml) at the stated time points. All patients received a standard anesthetic protocol. At the end of surgery, all patients received tramadol i.v. via a PCA (patient-controlled analgesia) device. Pain and sedation scores were assessed at 1, 3, 6, 12 and 24 h postoperatively.
Results: Tramadol consumption and adverse effects were noted in the first 24 hours following surgery. The pain scores were significantly lower in the paracetamol group when compared with the control group (p<0.05). The cumulative tramadol consumption was lower in the paracetamol group than the control group (p<0.05). No significant difference was observed in sedation scores and nausea-vomiting scores between the groups (p>0.05). Conclusion: We conclude that paracetamol is a safe and effective treatment option in post-cesarean pain for combination with tramadol, as it produces effective analgesia and reduces tramadol consumption.

Abstract | Full Text PDF

Amaç: Saðlýk bilimleri fakültesi öðrencilerinin baþ aðrýsýnýn karakteristik özelliklerinin belirlenmesi ve baþ aðrýsýný geçirmek için uyguladýklarý kültürel inanýþlarýn deðerlendirilmesi amaçlandý. Gereç ve Yöntem: Bu tanýmlayýcý çalýþmada evren olarak fakültenin tamamý alýndý, ulaþýlan 243 kiþi örneklemi oluþturdu. Veriler yüz yüze görüþme yöntemi ile 54 sorudan oluþan anket formu kullanýlarak elde edildi. Elde edilen veriler SPSS 16 paket programý ile deðerlendirildi. Bulgular: Çalýþmaya katýlan öðrenciler, yaþamý boyunca en az bir kez baþ aðrýsý yaþadýðýný bildirdi. Baþ aðrýsý yerleþim yeri (%51.0) iki taraflý, (%50.9) aðýrlýk hissi, sýkýcý, oyucu karakterde, (%50.6) akþam saatlerinde baþlayan ve (%54.3) geçtikten sonra kendini yorgun/bitkin hissettiren özellikteydi. Baþ aðrýsý ile birlikte %71.2’si sese duyarlýlýk, %49.8’si aktivite ile artýþ olduðunu bildirdi. Baþ aðrýsý olan 179 öðrenci hiç doktora gitmediðini, bunlarýn 74’ünün de kendi kendine aðrý kesici ilaç aldýðý belirlendi. Ýlaç tedavisi dýþýnda %81.1’i uyumanýn, %50.6’si ise baþ ve boyuna masaj yapmanýn aðrýyý geçirdiðini veya hafiflettiðini belirtti.
Sonuç: Baþ aðrýsý nedeni ile hekime baþvurular yetersiz, kendi kendine ilaç kullanýmý fazla ve ilaç dýþý yöntemlerin aðrýyý geçirme veya hafifletme durumu yetersizdir.

Objectives: We aimed to evaluate the headache characteristics among students of the Faculty of Health Sciences and the cultural beliefs affecting their treatment selection(s).
Methods: This research was faculty-centered and 243 students formed the sample. Data was derived from face-to-face interview, using a 54-item questionnaire. Results: The students involved in the research admitted that they had experienced a headache at least once in their lives. 51.0% stated the headache was localized on both sides, 50.9% reported a sense of heaviness, baring, carving in character, 50.6% stated that the headaches started in the evening and were voice, and 54.3% reported feeling tired afterwards. 71.2% of the students expressed sensitivity to voice in conjunction with the headache and 49.8% of them reported an increase in headache with activity. 179 students suffering from headache had never applied to a doctor, and 74 of them self-administered medication. Aside from the treatment with medicine, 81.1% stated that head and neck massages ameliorated/resolved their headache symptoms. Conclusion: Reports of seeing a doctor, taking painkillers or using other techniques for treating the headache were deficient.

Abstract | Full Text PDF

Amaç: Cerrahi giriþimlerin önemli bir aðrý nedeni olduðu bilinmektedir. Aðrý algýsý yaþ, geliþim dönemleri, önceki aðrý deneyimleri ve diðer çevresel faktörlerle iliþkilidir. Postoperatif aðrý düzeyi farklý farmakolojik ve nonfarmakolojik tekniklerle azaltýlabilir. Bu araþtýrma, aðrý probleminde uygulanan hemþirelik uygulamalarýný belirlemek amacý ile yapýldý. Gereç ve Yöntem: Araþtýrmaya, cerrahi kliniklerinde çalýþan 189 hemþire katýldý. Araþtýrmacýlar tarafýndan hazýrlanmýþ olan soru formu ile hemþirelerin demografik özellikleri ve aðrý probleminde uyguladýklarý aktiviteler belirlendi. Bulgular: Sonuçlar, 146 hemþirenin (%77.2) aðrýyý azaltmak için en sýk analjezik uyguladýklarýný göstermiþtir.
Sonuç: Aðrý yönetiminde kullanýlan diðer hemþirelik uygulamalarý; hasta kontrollü analjezi (HKA), masaj, görsel kýyaslama ölçeði (GKÖ), gevþeme tekniklerini öðretme, harekete yardým etme ve yaþam bulgularýný deðerlendirmedir.

Objectives: Surgery is recognized as an important cause of pain. Expression of pain differs according to age, developmental stage, previous pain experiences, and other modifying environmental factors. The degree of postoperative pain should be reduced using different techniques, both pharmacological and non-pharmacological. This study aimed to determine the effects of various actions taken by nurses for the purpose of pain management. Methods: One hundred eighty-nine nurses working in the surgical ward were included in this study. A questionnaire was used to investigate demographic data and the actions taken by the nurses in the study group to alleviate pain. Results: The results showed that 146 of 189 nurses (77.2%) administered analgesic medication more often than employing other techniques for pain management. Conclusion: The other applications in pain management included patient-controlled analgesia (PCA), massage, visual analog scale (VAS), and teaching relaxation techniques, helping with mobilization, and assessing vital signs.

Abstract | Full Text PDF

Amaç: Bu çalýþma, kronik fiziksel özürlü bireylerde aðrý, depresyon, anksiyete ve fonksiyonel baðýmsýzlýk ile yaþam kalitesi arasýndaki iliþkiyi belirlemek amacýyla planlandý. Gereç ve Yöntem: Çalýþmaya yaþ ortalamasý 38.18±11.06 yýl olan 82 saðlýklý birey ve 37.72±16.40 yýl olan 89 kronik fiziksel özürlü birey olmak üzere toplam 171 birey dahil edildi. Olgularýn yaþ, boy, kilo, cinsiyet, eðitim düzeyi, meslek, medeni durum gibi fiziksel ve sosyal özellikleri kaydedildi. Aðrýyý deðerlendirmek için Vizüel Analog Skalasý, depresyon için Beck Depresyon Envanteri, anksiyete için Beck Anksiyete Envanteri, yaþam kalitesi için Nottingham Saðlýk Profili, fonksiyonel durum için Fonksiyonel Baðýmsýzlýk Ölçümü kullanýldý. Bulgular: Saðlýklý bireylerle karþýlaþtýrýldýðýnda kronik fiziksel özürlü bireylerde aðrý, depresyon, anksiyete deðerlerinin daha yüksek, yaþam kalitesi deðerinin ise daha düþük olduðu ve gruplar arasý karþýlaþtýrmada aðrý, anksiyete, depresyon, fonksiyonel baðýmsýzlýk ve yaþam kalitesi arasýnda anlamlý bir farklýlýk olduðu bulundu (p<0.05). Ayný þekilde, hem saðlýklý hem de özürlü bireylerde aðrý, depresyon, anksiyete ve yaþam kalitesi arasýnda negatif yönde anlamlý bir iliþki bulundu (p<0.05). Sonuç: Kronik fiziksel özrü olan bireylerde aðrý, önemli ruhsal sorunlara yol açabilmekte ve kiþinin yaþam kalitesini negatif yönde etkileyebilmektedir. Bu çalýþma, kronik fiziksel özürlü bireylerde aðrý ile depresyon, anksiyete ve yaþam kalitesi arasýnda kuvvetli bir iliþki olduðunu ortaya koydu. Kronik fiziksel özürlü bireylerde deðerlendirme ve rehabilitasyon programlarý planlanýrken bu sonuçlar dikkate alýnmalýdýr.

Objectives: This study was designed to investigate the relation between health- related quality of life and pain, depression, anxiety, and functional independence. Methods: The study included 82 healthy subjects aged 38.18±11.06 and 89 physically disabled subjects aged 37.72±16.40. Physical and social characteristics of the subjects such as age, height, length, weight, gender, occupational and marital status, and level of education were recorded. Visual Analogue Scale, Beck Depression Inventory, Beck Anxiety Inventory, Nottingham Health Profile, and Functional Independence Measure were used to evaluate pain, depression, anxiety, quality of life, and functional independence, respectively. Results: Compared to healthy individuals, chronically disabled subjects had higher pain, depression and anxiety and lower quality of life scores. Between-group comparison showed that there was a significant difference in pain, depression, anxiety levels and health-related quality of life (p<0.05). Similarly, both healthy and disabled individuals indicated a negative correlation between pain, depression, anxiety and quality of life (p<0.05). Conclusion: In individuals with chronic disabilities, pain may induce serious psychological problems, negatively affecting quality of life. This study showed that in chronically disabled individuals, there is a strong correlation between pain, depression, anxiety, and quality of life. These results should be considered carefully when planning assessment and rehabilitation programs for individuals with chronic disabilities.

Abstract | Full Text PDF

Paroksismal hemikrania’nýn önce kronik formu tanýmlanmýþtýr. Önceleri episodik formun kaçýnýlmaz olarak kronikleþtiði düþünülse de, yýllar içinde, konik safhaya geçmeyen episodik tiplerinin de bulunduðunun farkýna varýlmýþtýr. Görülme sýklýðýnýn 1/50.000 olduðu tahmin edilen paroksismal hemikrania’nýn, episodik formu, kronik formuna göre ¼ oranýndadýr. Literatürde üç olgu ile sýnýrlý olan, küme baþaðrýsý gibi, mevsimsel olarak ortaya çýkan tipleri de bildirilmiþtir. Bu yazýda, 40 yýl gibi uzun süredir episodik kalan ve mevsimlere göre sýklýðý deðiþen ataklarla kendini gösteren bir olgu sunuldu.

The chronic form of paroxysmal hemicrania was defined first. Although the episodic form was thought to be inevitably chronic, in time, episodic forms that never reach the chronic phase were identified. The supposed incidence of paroxysmal hemicrania is 1/50.000, and the ratio of the episodic to chronic form is 1: 4. A seasonal type of episodic form, which is limited to three cases in the literature, has also been reported. In this article, a case who remained episodic for 40 years with seasonal waxing and waning attack variations is reported.

Abstract | Full Text PDF

Sistemik lokal anestezik toksistesi riski nedeniyle bilateral brakiyal pleksus bloðu nadiren uygulanýr. Bu nedenle, bilateral ekstremite operasyonlarýnda çoðunlukla genel anestezi tercih edilir. Bununla birlikte, ultrason kullanýmý damar ve sinir yapýlarýnýn rahatlýkla görüntülenebilmesine olanak verir. Biz bu yazýmýzda, bilateral el yaralanmasý nedeniyle ameliyat edilecek olan, fakat genel anestezi istemeyen 28 yaþýnda bir erkek hastada, ultrason yardýmýyla bilateral infraklavikuler blok uygulamasýný sunmayý amaçladýk. Lineer ultrason probu ile aksiller arter ve brakiyal pleksusun kordlarý görüntülendikten sonra her bir ekstremite için 20’þer ml lokal anestezik karýþýmý (10 ml %2 lidokain (5 μg. ml-1 adrenalin içerecek þekilde) + 10 ml %7.5 levobupivakain) üçlü enjeksiyon yöntemi ile enjekte edildi. Blok sýrasýnda herhangi bir komplikasyon geliþmedi. Sonuç olarak, infraklavikuler bloðun, ultrason yardýmý ile lokal anestezik dozu azaltýlarak güvenle bilateral uygulanabileceðini düþünmekteyiz.

Bilateral brachial plexus block is rarely performed due to the risk of systemic toxicity of local anesthetics. Therefore, general anesthesia is generally preferred in bilateral extremity operations. However, usage of ultrasound allows easy visualization of the structures of the vessels and the nerves. In this case report, we present a 28-year-old man who was scheduled for bilateral hand surgery with ultrasound-guided bilateral infraclavicular block after he refused general anesthesia. After visualization of the axillary artery and the cords of the brachial plexus with linear ultrasound probe, the mixture of local anesthetics, which was prepared as 20 ml for each extremity (10 ml 2% lidocaine (with 5 μg. ml-1 adrenaline) + 10 ml 7.5% levobupivacaine), was injected using triple injection method. During block performance, no complication developed. In conclusion, we think that infraclavicular block can be safely performed bilaterally with ultrasound guidance, which allows a reduction in the dose of local anesthetic.

Abstract | Full Text PDF