Romatizmal hastalýklar toplumda sýk karþýlaþýlan ve yaþam kalitesinde azalma ile sosyoekonomik kayýplara neden olabilen, genellikle kronik seyirli hastalýklardýr. Enflamatuar romatizmal hastalýklarda aðrý en belirgin semptom olup, morbiditeye olan ciddi katkýsý nedeni ile tedavi edilmesi önem taþýmaktadýr. Artritli bir eklemde aðrý, baþlýca nosiseptif uyarýlarla periferik ve merkezi duyarlýlaþmanýn geliþmesi sonucu ortaya çýkmakta, bu sürece kiþinin aðrýyý algýlamasýnda etkili biliþsel, sosyokültürel ve çevresel deðiþkenleri katkýda bulunmaktadýr. Altta yatan nedenin etkili ve kalýcý þekilde tedavi edilmesi ve böylece periferik-santral duyarlýlaþmanýn engellenmesi ile aðrý kontrolünün saðlanmasý tedavideki en önemli hedefi oluþturmaktadýr. Bu amaçla gerek enþamatuar artritler gerekse dejeneratif hastalýklarda nedene yönelik bir çok yeni ilaç tedavisi geliþtirilmekte ve yüz güldürücü sonuçlar elde edilmektedir. Tüm bu ilaç uygulamalarý yanýnda aðrý kontrolündeki baþarýyý artýracak psikososyal faktörlerin de dikkate alýnarak düzeltilmesi ve uygun rehabilitasyon çalýþmalarýnýn sürdürülmesi yerinde ve bilimsel bir yaklaþým olacaktýr.

Pain is one of the cardinal manifestations of rheumatic disorders, which are quite prevalent and an important cause of morbidity and mortality in the population. In inflammatory rheumatic disorders, synovial inflammation causes peripheral and central sensitization by the nociceptive stimuli. This process is affected by the interaction of cognitive, sociocultural and enviromental factors of the individual, which affect the perception and interpretation of pain. Treatment of the underlying cause is the most important goal of the pain management. Treatment strategies only focusing on pain management can not prevent joint damage and disability. Therefore, we have been experiencing very promising results with the new disease-modifying antirheumatic drugs and biological agents, which control the inflammatory process efficiently. Since there is an interaction of the somatic components (nociception and its central transmission) with the cognitive components (belief, mood and behavior), a combination of pharmacologic and cognitive-behavioral (including physical) therapies, appropriate to the individual patient, is recommended.

Abstract | Full Text PDF

C ve A-delta liflerinin uyarýlmasý ile oluþan aðrýnýn hissedildiði zaman süresi ve yeniden hatýrlanabilmesi aðrý hafýzasý olarak tanýmlanabilir. Aðrý hafýzasý, medülla spinalis arka boynuzunda yerleþik duysal nöronlarda sinaptik aralýkta baþlayarak singülat kortekse uzanan bir alanda yürütülen iþlemler serisidir. Hiperaljezi, sinaptik plastisite bu kavram içindedir.

Duration and recalling of pain, occuring by stimulated unmyelinated C and A-delta fibers, can be described as memory of pain. The memory of pain is a procces that executes in from dorsal horn sensory neurons to cingulate cortex in brain. This description includes hyperalgesia and synaptic plasticity.

Abstract | Full Text PDF

Aðrý kanser hastalarý için önemli bir sorundur, tüm kanser hastalarýnýn yarýsýnda ve ileri evre hastalarýn % 90'ýndan fazlasýnda görülmektedir. Kanserle iliþkili aðrý; duyusal, affektif, biliþsel ve davranýþsal yönleri olan kompleks ve kapsamlý bir kavramdýr. Dünya Saðlýk Örgütü (DSÖ) kanser aðrýsýný en önemli evrensel bir problem olarak tanýmlamýþtýr ve aðrý kontrolü bir çok kanser hastasýnýn kapsamlý bakýmýnda kritik bir konudur. Aðrý ve yaþam kalitesi temel özellikleri paylaþan kavramlardýr. Aðrý kontrolü saðlýkta yaþam kalitesini (SYK) belirlemede anahtar bir rol oynamaktadýr. Devam eden veya dindirilmeyen kanser aðrýsý hastanýn yaþamýnýn her alanýnda zararlý ve bozucu etkiye sahiptir. Aðrý, anksiyete ve duygusal sýkýntý oluþturur; iyilik haline zarar verir; fonksiyonel kapasiteyi etkiler ve ailesel, sosyal ve mesleki rolleri yerine getirme yeteneðini engeller. Böylesi geniþ etkileri nedeniyle aðrýnýn, hastanýn fiziksel, sosyal ve ruhsal fonksiyonlarýný ciddi bir þekilde etkileyerek yaþam kalitesini her yönüyle etkilediði ve azalttýðý görülmektedir. Orta veya þiddetli düzeyde aðrýsý olan hastalarýn uyku, günlük yaþam aktiviteleri, çalýþma kapasitesi ve sosyal etkileþimlerinin bozulduðu bildirilmektedir.

Pain is an important problem for patients with cancer, occuring in half of all cancer patients and more than 90 % of patients with advanced disease. Pain related to cancer is a complex, multidimensional phenomenon composed of sensory, affective, cognitive, and behavioural components. The World Health Organization (WHO) has idendified cancer pain as a major international problem and pain control has become a critical element in the comprehensive care of many cancer patients. Pain and quality of life are phenomena that share several fundamental characteristics. Pain control plays a key role in determining health-related quality of life (HRQOL). Pain, when it is ongoing and uncontrolled, has a detrimental, deteriorative effect on virtually every aspect of a patient's life. It produces anxiety and emotional distress; undermines well-being; interferes with functional capacity; and hinders the ability to fulfill familial, social, and vocational roles. With such broad-based effects, it is apparent that pain would have the effect of diminishing quality of life. In patients with moderate or severe pain, interference with sleep, daily life activities, enjoyment of life, work ability, and social interactions have been reported.

Abstract | Full Text PDF

Servikojenik baþ aðrýsý boyundaki yapýlardan kaynaklanan, nispeten sýk rastlanýlan ancak halen tartýþmalý olan bir baþ aðrýsý þeklidir. Servikojenik baþ aðrýsý tek taraflýdýr, boyundan baþlar ve ayný tarafta okulo-fronto-temporal bölgeye yayýlýr. Patofizyolojide intervertebral disfonksiyon, sitokinler ve nitrik oksit gibi aðrýya neden olan çeþitli faktörler rol alýr. Servikojenik baþ aðrýsýnýn tanýsý 1998’de ‘Cervicogenic Headache International Study Group’ veya ‘International Headache Society’ nin en son 2004 yýlýnda yayýnlanan ‘International Classification of Headache Disorders ‘ sýnýflamalarý yardýmý ile konulabilir. Servikojenik baþ aðrýsýnýn tedavisinde çeþitli yöntemler kullanýlmaktadýr. Bunlar daha az invaziv olan farmakolojik esaslý tedavilerden oldukça invaziv cerrahi aðýrlýklý tedavilere kadar deðiþmektedir. Servikojenik baþ aðrýsý için deneysel modellerin yeterli olmamasý ve bu tip baþ aðrýsý için biyomoleküler belirleyicilerin bulunmamasý nedeni ile servikojenik baþ aðrýsý yeterli tedavi edilemeyen ve yaklaþýmda zorluk oluþturan karmaþýk bir sendrom olmaya devam etmektedir.

Cervicogenic headache is a relatively common and still controversial form of headache arising from structures in the neck. Cervicogenic headache is a unilateral fixed headache characterised by pain that starts in the neck and spreads to the ipsilateral oculo-fronto-temporal area. The pathophysiology of cervicogenic headache probably depends on the effects of various local pain-producing or eliciting factors, such as intervertebral dysfunction, cytokines and nitric oxide. A reliable diagnosis of cervicogenic headache can be made based on the criteria established in 1998 by the Cervicogenic Headache International Study Group or the International Headache Society’s most recent International Classification of Headache Disorders (2004). Various therapies have been used in the management of cervicogenic headache. These range from lowly invasive, drug-based therapies to highly invasive, surgical-based therapies. Unfortunately, the paucity of experimental models for cervicogenic headache and the relative lack of biomolecular markers for the condition mean much is still unclear about cervicogenic headache and the disorder remains inadequately treated.

Abstract | Full Text PDF

Çalýþmanýn amacý, sýçanlarda deneysel olarak oluþturulan nöropatik aðrýdaki tramadolun antinosiseptif etkisinde NO'in rolünü ortaya koymaktýr. Çalýþmada Wistar türü, 200 - 250 gr aðýrlýðýnda, kronik konstriktif yaralanma (CCI) modeli ile nöropatik aðrý oluþturulan erkek sýçanlar beþ eþit gruba ayrýlarak kullanýldý. Cerrahi iþlemden üç hafta sonra her deneðin mekanik aðrý eþik deðerleri, elektronik algometre kullanýlarak gram cinsinden ölçüldü. CCI uygulandýktan sonra intraperitoneal (i.p.) tramadol tüm gruplarda verildi. Ayrýca, N(omega)-nitro-L-arjinin (L-NA) ve L-arjinin, i.p. veya intratekal (i.t.) olarak deðiþik gruplarda uygulandý. Tramadol 10 mg/kg i.p. uygulanarak etki baþlama zamaný belirlendi. L-NA 10 mg/kg i.p., 30 μg/kg i.t. olmak üzere ve L-Arjinin 10 mg/kg i.p., 50 μg/kg i.t. olarak verildi. Çoklu ajanlar 30 dk. aralýkla uygulandý. Grup 1'de sadece i.p. tramadol verildi ve sýçanlarýn sol arka ayaklarýnda mekanik aðrý eþiðini yükseldi. Grup 2'de i.p. L-NA (10 mg/kg) ve Grup 4'de de i.t. L-NA (30 μg/kg) ortalama mekanik antinosiseptif eþik deðerinde anlamlý azalma oluþturdu (p<0.05). Grup 2 (tramadol i.p. + L-NA i.p.) ve Grup 4 (tramadol i.p. + L-NA i.t.) birbirleriyle karþýlaþtýrýldýklarýnda ortalama mekanik antinosiseptif eþik deðerlerinde fark yoktu. Ortalama mekanik antinosiseptif eþik deðerlere bakýldýðýnda Grup 3 (tramadol i.p. + L-NA i.p.+ L-arjinin i.p.) ile Grup 5 (tramadol i.p. + L-NA i.t.+ L-arjinin i.t.) arasýnda da anlamlý fark gözlenmedi. Grup 3 ve Grup 5'te, Grup 1'e göre ortalama mekanik antinosiseptif eþik deðerlerinde anlamlý derecede yükselme oldu (her iki grupta p<0.05). Bu bulgular, sýçanda geliþtirilmiþ nöropatik aðrý modelinde tramadolun antinosiseptif etkisinde L-arjinin/nitrik oksit rolünün olduðunu desteklemektedir.

The aim of this investigation was to assess the role that NO plays in the antinociceptive activity of tramadol using a rat model of neuropathic pain. Thirty male Wistar rats weighing 200-250 g were randomly divided into five equal groups. The neuropathic pain model used for the study was chronic constrictive injury (CCI) model. Three weeks after the surgical procedure, each rat was tested to assess mechanical threshold in grams using an electronic algometer. After CCI was induced, tramadol hydrochloride was administered by intraperitoneal (i.p.) injection in all groups, and N(omega) - nitro - L - arginine (L-NA) and L-arginine were administered i.p. or intrathecally (i.t.) depending on the group. Tramadol was administered in 10 mg/kg doses i.p., L-NA was given in 10 mg/kg doses i.p. and in 30 μg/kg doses i.t.. L-arginine was given in 10 mg/kg doses i. p. and in 50 μg/kg doses i.t.. The multiple agents were given 30 minutes apart from cach administration. Intraperitoneal administration of tramadol (Group 1) only increased mechanical threshold in the rats' left hind paw, whereas in i.p. L-NA group (10 mg/kg) (Group 2) produced a significant reduction of the mean mechanical antinociceptive threshold (p<0.05). Like this, in i.t. L-NA group (30 μg/kg) (Group 4) a significant reduction of the mean mechanical antinociceptive threshold (p <0.05) was also observed. The mean threshold values in Group 2 (i.p. tramadol + i.p. L-NA) and Group 4 (i.p. tramadol + i.t. L-NA) were not significantly different. The mean threshold values in Groups 3 (i.p. tramadol + i.p. L-NA + i.p. L-arginine) and 5 (i.p. tramadol + i.t. L-NA + i.t. L-arginine) were also similar. The mean mechanical antinociceptive threshold was significantly increased in Group 3 (i.p. L-NA + L-arginine) and Group 5 (i.t. L-NA + L-arginine) when compared to Group 1 (i.p. tramadol only) (p<0.05 for both). The results of this study support the involvement of the L-arginine/nitric oxide pathway in the antinociceptive effect of tramadol in a rat model of neuropathic pain.

Abstract | Full Text PDF

Bu çalýþmanýn amacý, venlafaksinin sýçanlarda karragenan ile oluþturulan aðrý ve enflamasyon üzerindeki antinosiseptif etkilerini araþtýrmak idi. Aðrý, sýçanlarýn ayaklarýnda, plantar yüzeye karragenan (% 1) enjekte edilerek oluþturulmuþtur. Sýçanlarýn ayak tabanlarýna toksin enjeksiyonunu takip eden 2 ila 24. saatler arasýnda karragenan ile oluþturulan mekanik hipersensitive, mekanik uyaran yanýtý (von Frey monofilaman testi) ve ayak tabaný ödemi deðerlendirilerek venlafaksinin etkinliði araþtýrýlmýþtýr. Toksin enjeksiyonu öncesi venlafaksin uygulanmasý, periferik karragenan enjeksiyonu ile oluþturulan mekanik uyarana artmýþ duyarlýlýðý anlamlý olarak azaltmýþ ya da tamamen ortadan kaldýrmýþtýr. Bu çalýþma, periferik olarak uygulanan venlafaksin ön tedavisinin, enflamatuar sürecin aðrý bileþeni üzerindeki etkinliðini ortaya koymuþtur.

The aim of this study was to test antinociceptive properties of venlafaxine in rats with carrageenan-induced pain and inflammation. Pain was provoked with carrageenan (1%) injection into the plantar surface of the rat paw-pad. The effect of venlafaxine on carrageenan-induced mechanical hypersensitivity, mechanical stimulation response (the von Frey monofilament test) as well as the size of carrageenan-induced paw edema were tested at 2 to 24 hours following the toxin injection into the rat paw-pad. Pretreatment with venlafaxine significantly reduced or completely abolished the enhanced sensitivity to mechanical stimuli provoked by peripheral carrageenan injection. The study demonstrated the efficacy of peripherally applied venlafaxine pretreatment on the pain component of inflammatory process.

Abstract | Full Text PDF

Transdermal nitrogliserinin, diðer ilaçlarla birlikte kullanýldýðýnda analjezik etkiyi artýrdýðý gösterilmifltir. Çalýflmamýzýn amacý, lornoksikamýn nitrogliserinle birlikte kullanýmýnýn akut aðrý üzerine olan etkisini arafltýrmaktýr. 39 Wistar erkek sýçan randomize olarak 5 gruba ayrýldý. Birinci gruba serum fizyolojik (n= 7, Grup SF), ikinci gruba 1.3 mg/kg lornoksikam (n=8, Grup L-1), üçüncü gruba 1.3 mg/kg lornoksikam +1 mg/kg nitrogliserin (n=8, Grup LNO-1), dördüncü gruba lornoksikam 2.6 mg/kg (n=8, Grup L-2), ve beflinci gruba lornoksikam 2.6 mg/kg +1 mg/kg nitrogliserin (n=8, Grup LNO-2) sýçanlarýn her 100 gramý için 1 ml olacak flekilde periton içine verildi. Tail flick ve hot plate testleri ile ilaç öncesi ve sonrasýndaki 30, 60, 90. dakikalarda akut aðrýya cevap ölçüldü. Cut-off zamaný tail-flick testinde 20, hot-plate testinde ise 60 saniye olarak kabul edildi. Gruplar arasýnda 30, 60, 90. dakika ölçümlerinde, hot-plate testinde anlamlý farklýlýk izlenirken (p<0.05), tail-flick testinde farklýlýk bulunmadý. Grup LNO-1'de diðer 4 gruba göre hot-plate testinin 30. dakikasýnda en yüksek deðerler saptandý (p<0.05). Hot-plate testinin 60. ve 90. dakikalarýnda, Grup SF'e göre L-1, L-2, LNO-1 ve LNO-2 gruplarýnda anlamlý deðifliklik izlendi. Grup L-1 ve LNO-1'de Grup L-2 ve LNO-2'ye göre hot-plate testinin 60. ve 90. dakikasýnda daha yüksek deðerler saptandý (p<0.05). Sonuç olarak 1.3 mg/kg lornoksikamýn nitrogliserinle birlikte kullanýlmasýnýn erken ve etkili analjezi saðladýðý, 2.6 mg/kg lornoksikam dozunun ise analjezik etkiyi daha fazla artýrmadýðý görüflüne varýldý.

Transdermal nitroglycerine can improve analgesic effects when used with other analgesics. The aim of the study was to investigate the additive effects of nitroglycerine combined with lornoxicam for acute pain in rats. Thirty-nine Wistar male rats were divided into five groups; Group SF (n=8, saline), Group L-1 (n=8, lornoxicam 1.3 mg/kg), Group L-2 (n=8, lornoxicam 2.6 mg/kg), Group LNO (n=8, nitroglycerine and lornoxicam, 1 mg/kg + 1.3 mg/kg), and Group LNO-2 (n=8, nitroglycerine and lornoxicam, 1 mg/ kg + 2.6 mg/kg). Tail flick and hot plate tests were measured in all groups before the intraperitoneal injections of drug and 30, 60 and 90 minutes after the injections. Cut-off time was 20 s and 60 s in tail-flick and hot-plate tests. Although there were significant differences between the groups according to hot-plate test at the 30th, 60th and 90th minutes (p<0.05), there was no difference between the groups with tail flick test. The most increasing of latency response in hot-plate assays was seen in Group LNO-1 compared to other groups at the 30th minute (p<0.05). The latency response increased significantly in Group L-1, L-2, LNO-1 and LNO-2 compared with saline group at the 60th and 90th minutes (p <0.05). There were significant differences in latency responses in Group L-1 and Group LNO-1 compared to Group L-2 and Group LNO-2 at the 60th and 90th minutes. In conclusion, 1.3 mg/kg dose of lornoksicam with the use of nitrogliserine provided early and efficient analgesia, but the increasing dose of lornoksicam did not maintain better analgesia.

Abstract | Full Text PDF

Laparaskopi sonrasý erken postoperatif dönemde karýn ve omuz aðrýsý sýklýkla gözlenen komplikasyonlardýr. Bu çalýþmada, intraperitoneal bupivakain ve ropikain uygulamalarýnýn postoperatif analjezi saðlanmasý ve omuz aðrýsýnýn önlenmesindeki etkinliklerinin birbirleri ve kontrol grubuyla karþýlaþtýrýlmasý amaçlandý. Çalýþmaya tanýsal veya minör jinekolojik cerrahi giriþim uygulanmasý amacýyla laparoskopi planlanan ASA I, 55 kadýn hasta dahil edildi. Grup 1 (Bupivakain, n: 17) ve Grup 2 (Ropivakain, n: 18)’deki hastalara, laparoskopik giriþimin baþlangýcýnda, gaz insuþasyonundan sonra kamera yardýmýyla içerisinde lokal anestezik bulunan toplam 80 mililitrelik solüsyondan (60 ml serum fizyolojiðe Grup 1’de 20 ml % 0.5 bupivakain, Grup 2’de 20 ml ropivakain % 0.75 eklenerek 80 mililitrelik solüsyonlar hazýrlandý); 30 mililitresi sað subdiafragmatik bölgeye, 50 mililitresi ise karýn ve pelvis boþluðuna verildi. Grup 3 (Kontrol grubu, n: 20)’de batýn içine herhangi bir solüsyon verilmedi. Postoperatif dönemde 24 saat süre ile aðrý, vizüel analog skala ile deðerlendirildi, komplikasyonlar kaydedildi. Lokal anestezik uygulanan gruplarda karýn ve omuz aðrýsý sýklýðý ve þiddeti anlamlý olarak daha düþük, ropivakain ve bupivakain gruplarý arasýnda benzerdi.

Postoperative abdominal and shoulder pain are common complications after laparoscopy. The aim of this study is to compare the effects of intraperitoneal local anesthetics on postoperative abdominal and shoulder pain after laparoscopy. 55 women, physical status ASA I, who were undergoing diagnostic or minor gynecologic surgery, was enrolled to the study. In Group 1 (Bupivacaine, n: 17) and Group 2 (Ropivacaine, n: 18), 80 ml solution which contains one of the local anesthetics (60 ml saline and 20 ml % 0.5 bupivacaine in Group 1, 60 ml saline and 20 ml % 0.75 ropivacaine in Group 2), was injected into the right subdiaphragmatic (30 ml) and abdominopelvic space (50 ml) at the beginning of the surgical procedure. Patients in Group 3 (Control, n: 20) didn't received any solution intraperitoneally. Shoulder and abdominal pain was assessed with a visual analogue scale, and any other complications were noted during the first 24 hours after surgery. Shoulder and abdominal pain intensity and frequency were significantly less in the local anesthetic groups than control group, similar between ropivacaine and bupivacaine groups.

Abstract | Full Text PDF