Visseral aðrý konusunda yapýlan deneysel çalýþmalar çoðunlukla klinikte en fazla karþýlaþýlan problemlerden biri olan gastrointestinal sistem aðrýlarý üzerinde yoðunlaþmaktadýr. Son yýllarda visseral aðrý mekanizmalarý konusunda saðlanan geliþmeler ýþýðýnda gerçekleþtirilecek olan deneysel çalýþmalarýn gerek kalitesinin gerekse baþarýsýnýn artmasý beklenmektedir. Visseral aðrý araþtýrmalarýnda çok çeþitli direkt ya da indirekt yöntemlerin yaný sýra birçok fizyolojik reaksiyon da kullanýlmaktadýr. Gastrointestinal sistem mekanik, termal ya da kimyasal uyarýlara yanýt vermekte ve deneysel çalýþmalarda bu uyarýlarýn birlikte kullanýlmasý ile alýnan yanýtlar deðerlendirilebilmektedir. Kutanöz hipereksitabilitede olduðu gibi multimodal yaklaþýmla hem gastrointestinal problemleri olan hastalarýn, hem de farmakolojik tedavi baþarýsýnýn deðerlendirilmesi mümkün olmaktadýr. Visseral aðrý mekanizmasýnýn önemli bir bölümünü de santral sumasyon oluþturmaktadýr. Birçok klinik visseral aðrýlý durumda santral sinir sisteminde hipereksitabilite olduðu bilinmekte ve bu durum visseral organlardan kalkan impulslarýn santral sinir sistemine olan etkileri ile açýklanmaktadýr. Visseral hipereksitabilite ve santral sumasyonun ayrýca visseral aðrýnýn en önemli komponenti olan yansýyan aðrý mekanizmasýnda da rol oynadýðý düþünülmektedir. Deneysel çalýþmalarda, tekrarlayan stimulus uygulayarak santral sumasyon ve yansýyan aðrý mekanizmalarý ile ilgili nosiseptif imputa baðlý santral hipereksitabilite araþtýrýlmaktadýr. Visseral aðrý konusunda yapýlan deneysel çalýþmalarda en önemli problem, kiþiden kiþiye alýnan sonuçlarýn birçok farklýlýklar göstermesi yaný sýra günümüzde uygulanan farklý deneysel yöntemlerin sonuçlarý arasýnda önemli farklýlýklar olmasýdýr.

Experimental studies related to visceral pain have been concentrated on the gastrointestinal tract which is the structure involved in the largest number of clinical complaints. In recent years the fundamental knowledge of the visceral pain pathways has increased and in the nearest future the number and quality of experimental visceral pain studies are expected to increase. A number of direct and indirect procedures are available to investigate mechanisms of visceral pain in man. Various physiological reactions have also been used to assess the visceral pain pathways. The GI tract transducts multiple sensory modalities: mechano-, thermo- and chemosensitive stimuli. Thermal stimulation, together with mechanical and electrical stimuli, may provide the possibility to determine differentiated responses to the different stimulus modalities. As for cutaneous stimulation, this multi-modal approach can be used to assess patients with various disorders of the GI tract and the efficacy of pharmacological interventions. The spatial and temporal summations are also important mechanisms for visceral pain. In various visceral pain conditions the central nervous system may be hyperexcitable. Summation of nociceptive input from viscera is expected to play an important role in visceral pain conditions. The other aspect of visceral hyperexcitability and summation is related to the referred pain areas. Referred pain has been suggested as a manifestation of central hyperexcitability related to nociceptive visceral input. In experimental studies it is possible to investigate the effect of repeated nociceptive visceral stimuli. The major obstacles for human studies on pharmacological intervention of experimental visceral pain are; large inter- and intra-individual variability, and lack of experimental techniques to study differentiated responses.

Bu çalýþmada; ASA I-II grubuna giren, 25-60 yaþ arasýndaki 60 olguda abdomen cerrahisinden sonra; morfin, meperidin ve metamizol, Hasta Kontrollü Analjezi (HKA) yöntemi kullanýlarak, analjezik etki ve yan etkiler yönünden karþýlaþtýrýldý. Randomize, çift kör olarak planlanan çalýþmamýza dahil edilen hastalar üç gruba ayrýldý ve premedikasyon uygulanmadý. Anestezi indüksiyonu 5-6 mg/kg Na tiopental, 1 µg/kg fentanil, 0.1 mg/kg vekuronyum ile yapýldý. Anestezi idamesi % 50 O2 - % 50 N2O, isofluran gaz karýþýmý ile saðlandý. Hazýrlanan þu 3 solüsyon HKA yöntemi ile verildi:
Grup A: 100 ml izotonik NaCl içinde 100 mg morfin hidroklorür (1 mg/ml)
Grup B: 100 ml izotonik NaCl içinde 1000 mg meperidin (10 mg/ml)
Grup C: 100 ml izotonik NaCl içinde 10.000 mg metamizol (100 mg/ml)
Ayýlma odasýnda tüm olgulara, aðrý skoru 2 ve üzerinde olduðunda yükleme dozu olarak, hazýrlanan solüsyondan 0.05 ml/kg verildi. Tüm gruplar için HKA cihazý; bolus dozu 1 ml, kilitlenme süresi 10 dakika olarak programlandý. Olgular operasyonu izleyen ilk 4 saat için bir saatlik, 4-24 saatler için iki saatlik, 24-48 saatler için 4 saatlik aralarla deðerlendirildi. Kan basýncý, nabýz dakika sayýsý, solunum hýzý, yan etkiler, sedasyon skalasý, istek sayýsý, verilen ilaç miktarý ve verbal aðrý skalasý (VRS) izlendi. Bulunan deðerler gruplar arasýnda karþýlaþtýrýlýp Tukey-Kramer ve Pearson Korelasyon Analizi yöntemleri ile istatistiksel olarak deðerlendirildi. Elde ettiðimiz veriler sonucunda, morfin ve meperidin grubunda, metamizol grubuna göre daha iyi analjezi saðlandýðý (p<0.05), metamizol grubunda daha çok ilaç tüketildiði (p<0.05), analjezik istek sayýsýnýn daha fazla olduðu (p<0.05), buna karþýn yan etkilere morfin ve meperidin grubunda daha sýk rastlandýðý görüldü. Ýstek sayýsý ve tüketilen ilacýn miktarý arasýnda korelasyon kurulamadý. Morfin ve meperidin grubunda yan etkiler klinik olarak iyi tolere edildi. Solunum depresyonuna rastlanmadý. Sonuç olarak opioidlerle oldukça iyi analjezi düzeyi elde edildiði, nonopioid kullanýmýnýn yan etki insidansýný azalttýðý görüldü. Opioid ve nonopioidlerin etkilerini karþýlaþtýracak yeni çalýþmalara gerek olduðu kanýsýna varýldý.

In this study, postoperative pain treatment in 60 ASA I-II patients aged between 25-60 who underwent abdominal surgery was assessed regarding analgesic efficacy and side effects with PCA. The patients in this randomized double bilind study were divided into three groups and no premedication was given. Thiopental 5-6 mg/kg, fentanyl 1 µg/kg and vecuronium 0.1 mg/kg were administered for induction and anesthesia was maintained by the mixture of O2 % 50, N2O % 50, and isoflurane. The solutions given to the patients were:
Grup A: 100 ml isotonic NaCl solution with morphine hidrochloride 100 mg (1 mg/1ml)
Grup B: 100 ml isotonic NaCl solution with meperidine 1000 mg (10 mg/ml)
Grup C: 100 ml isotonic NaCl solution with metamizol 10.000 mg (100 mg/ml)
All patients received 0.05 ml/kg from the prepared solution when their pain score were 2 or greater in the recovery room. The PCA pump was programmed as a bolus dose of 1 ml and lockout time of 10 min. The patients were assessed every hour for the first four hours, then every 2 hours for the next 4-24 hours and every 4 hours for the 24-48 hours of the postoperative period. Blood pressure, heart rate, respiratory rate, side effects, sedation scores, the number of request, the amount of the delivered solution and verbal rating scale (VRS) score were recorded. The comparison of the data were statistically evaluated with Turkey-Kramer and Pearson Correlation Analise methods. Analgesia was significantly better in the morphine and meperidine groups (p<0.05). The consumption of the drug (p<0.05) and the number of request (p<0.05) were higher but the frequency of side effects was lower in the metamizol group. No correlation was found between the number of request and the consumption of the drug. In the morphine and meperidine groups, the side effects were clinically well tolerated and respiratory depression was not seen. In conclusion, we observed that the level of analgesia was better with the opioids and the incidence of side effects was low with the non-opioid. More investigations shoud be done in order to compare the effects of the opioids and non-opioids.

alana ilaç uygulanýmý uygun hastalarda sýklýkla kullanýlan bir yoldur. Ancak katater etrafýnda fibrozis geliþmesi sýk karþýlaþýlan bir problemdir. Bu çalýþmada, baþarýsýz disk cerrahisi sendromu olgularýndaki fibröz doku oluþumunu tedavi amacýyla uygulanan nöroplastiden esinlenerek, fibrozis sonucunda oluþan, yanma tarzýndaki enjeksiyon aðrýsýný geçirmek amacýyla hipertonik salin ve steroid uyguladýk. Uzun süreli ilaç uygulanmasý amacýyla epidural port takýlmýþ, bir süre sonra epidural fibrozis geliþmesi üzerine enjeksiyon aðrýsý geliþmiþ, ikisi kanser, biri non-kanseröz kökenli üç aðrý hastasý incelendi. Hastalara, hospitalizasyonu takiben skar dokusunu ortadan kaldýrmak amacýyla 5 ml % 0,5 bupivakain, 4 ml hipertonik salin ve 40 mg metilprednisolon uygulanarak epidural nöroplasti uygulandý. Her üç hastada da enjeksiyona baðlý aðrý geçti. Takipleri sýrasýnda aðrýnýn tekrar ortaya çýkmasý üzerine iki hastada iþlem baþarýyla tekrar edildi. Sonuç olarak, kanser veya non-kanseröz kökenli aðrý hastalarýnda, epidural uygulamaya baðlý olarak fibrozis ve enjeksiyon aðrýsý oluþtuðunda epidural nöroplastinin güvenle ve efektif olarak uygulanabileceði düþüncesindeyiz

Epidural application of drugs is still the choice of treatment in selected patients. However, the fibrosis developing around the catheter is a frequent and disabling problem. Inspiring from the idea of neuroplasty against fibrous tissue formation in failed back surgery syndrome, we aimed to relieve injection related burning pain due to fibrosis, by administering hypertonic saline and steroids. Three cases; two cancer patients and one non-cancer patient had epidural port implantation for long-term drug delivery. However the patients had epidural fibrosis and injection related pain after a while. After hospitalisation, epidural neuroplasty with 5 ml of bupivacaine 0.5 %, 4 ml of hypertonic saline and 40 mg of methylprednisolone was applied to breakdown the scar tissue. In all cases injection related pain was treated. The procedure was repeated successfully in two cases due to the reoccurrence of pain during their follow up. We have concluded that either cancer or non-cancer pain, when fibrosis and injection related pain develops due to use of epidural route, epidural neuroplasty can be used safely and effectively.

Bu çalýþmada laparoskopik jinekolojik cerrahi giriþim uygulanan, yaþ ortalamasý 30.17 ± 7.21 olan 57 kadýn olguda, postoperatif analjezi için santral etkili yeni bir analjezik olan tramadolü (T), hem intravenöz (i.v.) yoldan uygulayarak hem de mezosalpenkse tek baþýna ya da bupivakain (B) ile birlikte infiltre ederek analjezik etkinliklerini kontrol grubu ile karþýlaþtýrmayý amaçladýk. Laparoskopi uygulanan 57 olgu randomize olarak 5 gruba ayrýldý. I. grupta (n=12) serum fizyolojik (SF), II. grupta (n=12) 100 mg T, III. grupta (n=11) 1/200.000 adrenalinli % 0.5 B eklenen 100 mg T, IV. grupta ise (n=11) 1/200.000 adrenalinli % 0.5 B total 10 ml olacak þekilde mezosalpenkse enjekte edildi. V. gruptaki hastalara ise (n=11) operasyon bitiminde 100 mg T i.v. olarak uygulandý. Postoperatif; 30 dakika, 3, 6 ve 24. saatlerde olmak üzere tüm olgulara lineer Visuel Analog Skala (VAS) (100 mm’lik) uygulandý. Ýstatistiksel deðerlendirme ki-kare ve varyans analizi testi ile yapýldý. Analjezik gereksiniminin süresi ve miktarý, komplikasyonlar, günlük aktiviteye baþlama zamaný kaydedildi. En iyi postoperatif analjeziyi B’ye eklenen T grubunda olmak üzere sýrasý ile B ve i.v. uygulanan T gruplarýnda gözledik.

The purpose of this study was to compare the efficacy of tramadol (T), which is a centrally effective analgesic, and bupivacaine (B), in a double-blind, randomized study of 57 female patients with a median age of 30.17 ± 7.21 after laparoscopic gynecologic surgery. Patients were allocated randomly to one of the five groups and recieved 10 ml of: I. saline (n=12), II. 100 mg tramadol (n=12), III. 100 mg tramadol in 0.5 % bupivacaine with epinephrine (1/200.000) (n=11), IV. 0.5 % bupivacaine with epinephrine (1/200.000) (n=11) injected into the mesosalpinx. In the fifth group (n=11) 100 mg tramadol was administered intravenously at the end of the operation. Each patient was asked to degree her pain via 100 mm Visuel Analogue Scale, 30 minutes, 3, 6, 24 hours after the end of the operation. The time and amount of analgesic drug, complications, the time needed to return to normal activities were noted. The best postoperative analgesia was observed in the third group.

Stellar ganglion, baþ, yüz, boyun ve üst ekstremitenin sempatik kaynaklý uyarýlarýný iletir. Günümüzde stellar ganglion bloðu (SGB) baþ, boyun ve üst ekstremitelerin vasküler ve/veya nöropatik kaynaklý; aðrýlý ve aðrýsýz durumlarýnda taný ve/veya tedavi amaçlý uygulanmaktadýr. Çalýþmamýzda Ocak 1999 - Eylül 2000 tarihleri arasýnda Algoloji Bilim Dalý’na sempatik kaynaklý baþ, boyun, üst ekstremite aðrýsý þikayeti ile baþvuran hastalarda radyofrekans termokoagülasyon ile uygulanan kalýcý stellar ganglion bloðunun etkinliði, yan etkileri ve komplikasyonlarý retrospektif olarak irdelenmiþtir. Deðerlendirmeye alýnan hastalara öncelikle üç kez prognostik stellar ganglion bloðu uygulanmýþ; en az iki blok uygulamasýna pozitif yanýt veren (VAS deðerinde % 50 azalma) ve Horner Sendromu geliþen veya iki pozitif yanýt ile özellikle periferik vasküler kaynaklý aðrý þikayeti olan hastalarda termografik deðerlendirme ile ýsý artýþý saptanan hastalara kalýcý stellar ganglion bloðu yapýlmýþtýr. Hastalar 6 ay süre ile izlenmiþtir. Hastalarýn VAS deðerleri giriþimden önce, giriþimden 3 ay ve 6 ay sonra deðerlendirilmiþtir. Hastalarýn opioid kullanýmlarý 6. ay sonunda deðerlendirilmiþtir. Hastalarýn giriþim sonrasý VAS deðerleri baþvuru deðerlerine oranla anlamlý olarak düþük seyretmiþtir. Ayrýca giriþim öncesi opioid kullanan hasta sayýsý 39 iken 6. ay sonunda bu sayý 28 olmuþtur. Ýzleme süresinde kalýcý bloktan kýsa süreli fayda gören 23 hastaya 2-3 kez RFTC uygulanmýþtýr. Tekrarlanan iþlemden fayda görmeyen 11 hastaya farklý tedavi yöntemleri uygulanmýþtýr. Girþimlere baðlý herhangi bir komplikasyona rastlanmamýþtýr. Baþ, boyun ve üst ekstremiteyi ilgilendiren aðrýlý ve aðrýsýz olaylarda stellar ganglionun RFTC ile kalýcý bloðunun doðru endikasyonlar dahilinde, donanýmlý merkezlerde uygulandýðýnda etkin ve güvenilir bir yöntem olduðu sonucuna varýlmýþtýr.

The stellate ganglion is formed by the fusion of the inferior cervical and first thoracic paravertebral smpathetic ganglia. Blockade of stellate ganglion is used for the treatment of painful /nonpainful pathologies of face, shoulder and upper extremity. We have retrospectively evaluated the outcome efficacy and complications of SGB with radiofrequency thermocoagulation in patients who admitted to Algology Department between Jan. 1999 and Sep. 2000 suffering from upper extremity pain due to various reasons. RFTC of SG was performed to patients who responded positively to 2 of the 3 prognostic SGB with either the occurance of Horner Syndrome or heat increase in thermographic evaluation. The VAS values were evaluated before, 3 months and 6 months later. The opioid consumption of the patients were evaluatedat the end of the 6th month. The VAS values of the patients were found to be significantly lower at the end of the 6th month.To 23 patients who had no pain relief or short pain relief, the procedure was repeated. 11 were treated with different treatment options. We conclude that application of radiofrequency thermocoagulation to stellate ganglion is an effective and safe method of analgesia

Santral etkili ilaçlarýn antinosiseptif etkileri farelerde tail-flick testi ile araþtýrýldý. Bu çalýþma için Adnan Menderes Üniversitesi Hayvan Labaratuvarý Etik Komitesi’nden izin alýndý. Farelerin aðýrlýklarý ve tail-flick testi ile kuyruk çekme süreleri tespit edildi. Yirmidört saat sonra, diazepam (5 ve 50 mg/kg), midazolam (1 ve 10 mg/kg), fenitoin (50 mg/kg), biperiden (30 mg/kg), nikotin (5 mg/kg) ve atropin (30 mg/kg) intraperitoneal yolla uygulandý. 5 mg/kg diazepam ve 10 mg/kg midazolam uygulanan grupta kuyruk çekme süresi anlamlý olarak azaldý. Buna karþýn 50 mg/kg diazepam, fenitoin, biperiden ve nikotin uygulanan gruplarda bu süre uzadý. Bu sonuçlar fenitoin, biperiden ve nikotinin antinosiseptif, diazepam ve midazolamýn doza baðlý olarak hiperaljezik etkiler gösterdiðini düþündürmektedir. Akut veya kronik aðrý saðaltýmýnda santral etkili ilaçlarý, analjezik ilaçlarla birlikte kullanýrken, hiperaljezik ve antinosiseptif özellikleri gözönünde bulundurulmalýdýr

The antinociceptive effects of intraperitoneal injection of central acting drugs on tail-flick response of the mice were determined. This study was performed after the approval of Adnan Menderes University Laboratory Animals Ethics Committee. Initially, weight of mice were measured and their tail flick responses were recorded. Twenty-four hours later, diazepam (5 and 50 mg/kg), midazolam (1 and 10 mg/kg), phenytoin (50 mg/kg), biperiden (30 mg/kg), nicotine (5 mg/kg) and atropine (30 mg/kg) were administrated intraperitoneally. The tail-flick latencies were reduced significantly in 5 mg/kg diazepam and 10 mg/kg midazolam injected groups. On the other hand, the tail-flick latencies were increased significantly in diazepam (50 mg/kg), phenytoin, biperiden, and nicotine injected groups. These results suggest that phenytoin, biperiden, and nicotine have antinociceptive and diazepam and midazolam have dose-dependent hyperalgesic effects. In conclusion, hyperalgesic and antinociceptive effects of central acting drugs should be considered when they are combined with analgesic drugs during acute or chronic pain treatment.

Bu klinik çalýþmada, oral cerrahi giriþimlerinden sonra aðrý kontrolünde önemli yeri olan nonsteroidal antiinflamatuar ilaçlarýn (NSAÝÝ) preoperatif kullanýmlarýnýn postoperatif aðrý kontrolündeki etkinliði araþtýrýlmýþtýr. Dört farklý kimyasal yapýda ilaç (diflunisal, naproksen sodyum, diklofenak potasyum ve etodolak) preoperatif tek doz, çift kör, rastlantýsal olarak hastalara uygulanmýþ ve operasyon sonrasý aðrý kontrolündeki etkinlikleri ve yan etkileri bakýmýndan biribirleri ile kýyaslanmýþlardýr. Yapýlan klinik çalýþma sonucunda ilaçlara baðlý anlamlý yan etkiye rastlanmamýþ, aðrý kontrolünde ise etkinlik bakýmýndan ilaçlarýn birbirlerine üstünlükleri belirlenmemiþtir

Preoperative use of nonsteroidal antiinflammatory drugs in the control of pain following oral surgical operations was evaluated in this clinical study. Four types of NSAID having different chemical structures (diflunisal, naproxen natrium, diclofenac kalium, etodolac) were used preoperatively. The drugs were given in single dose, double blindly and their effects on pain control were compared as well as the side effects. No statistically significant difference between the drugs were found in terms of control of postoperative pain